---

Mama (2013) - Γνωστό και ως: Mama (2013)
Τρόμου | 100' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 20/5/2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 23/5/2013 Διανομή: Feelgood Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: n/a Αξιολόγηση:    (6.25/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η αγάπη μιας μητέρας είναι για πάντα. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Βρισκόμαστε στο 2008, στην αρχή της οικονομικής κρίσης στην Αμερική. Ένας τραπεζίτης, βλέποντας την όλη κατάσταση, σαλτάρει τελείως, δολοφονεί τους συνεργάτες και τη γυναίκα του κι απαγάγει τις δύο μικρές του κόρες. Έκτοτε, τα ίχνη τους χάνονται και θεωρούνται νεκροί. Πέντε χρόνια μετά, τα δύο κοριτσάκια ανακαλύπτονται τυχαία σε μια καλύβα στη μέση του πουθενά. Βρίσκονται σε ημιάγρια κατάσταση και ισχυρίζονται ότι κατάφεραν να επιζήσουν τόσα χρόνια χάρη στη βοήθεια μιας οντότητας που αποκαλούν «mama».

Το «Mama» είναι ένα σκοτεινό παραμύθι, στην αρχή μάλιστα περνάει και η φράση «μια φορά κι έναν καιρό» από την οθόνη, και όχι μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου. Έχει πολλά κοινά με το Μη Φοβάσαι το Σκοτάδι, πράγμα λογικό μιας που κι αυτό φέρει τη σφραγίδα του Guillermo Del Toro, αλλά είναι ΠΟΛΥ καλύτερο.

Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι η πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία του Andres Muschietti, ο οποίος κάνει την ταινία να ξεχειλίζει από ατμόσφαιρα και στυλ. Μου άρεσαν πολύ τα flash-back, τα οποία χάρη στα sepia φίλτρα κι άλλες τεχνικές μοιάζουν με ταινίες από τις αρχές της ιστορίας του σινεμά, αλλά και κάποια long-takes τα οποία δημιουργούσαν πολύ σασπένς και θύμιζαν αρκετά τις σκηνές με την κάμερα-ανεμιστήρα του Μεταφυσική Δραστηριότητα 3. Γενικά, το «Mama» είναι πολύ ατμοσφαιρικό, αλλά ποτέ δεν γίνεται ιδιαίτερα βίαιο ή τρομακτικό. Ειδικά προς το τέλος της ταινίας, όταν πια βλέπουμε τη περίφημη Mama σε όλο της το CGI «μεγαλείο», το στοιχείο του τρόμου πάει τελείως περίπατο. Λόγω της φύσης της ταινίας όμως, αυτό δεν είναι και τόσο κακό όσο θα ήταν σε μία «καθαρόαιμη» ταινία τρόμου.

Όσον αφορά το καστ, όλοι κάνουν αξιοπρεπή δουλειά, ειδικά ο Nicolaj Coster-Waldau και η μικρή Megan Charpentier, αλλά όλο το βάρος πέφτει στην Jessica Chastain, η οποία παίζει και τον πιο πολύπλοκο χαρακτήρα της ταινίας. Η Chastain παίζει την Anabel, η οποία είναι η σύζυγος του θείου και κηδεμόνα των δύο κοριτσιών και είναι μια 30άρα slacker που αν ήταν άνδρας θα την έπαιζε ΣΙΓΟΥΡΑ ο Seth Rogen. Στην αρχή δεν θέλει να ασχολείται με τα δύο κοριτσάκια, αλλά όσο περνάει ο καιρός, ξυπνάει μέσα της το μητρικό ένστικτο και στο τέλος προτίθεται να θυσιάσει και τη ζωή της για να τα προστατέψει. Με άλλα λόγια, στην αρχή δεν την χωνεύεις, αλλά όσο περνάει ο καιρός την συμπαθείς όλο και περισσότερο. Η Chastain κάνει πολύ καλή δουλειά, αλλά μάλλον το κάστινγκ της δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα. Δεν νομίζω πως όταν κάποιος ακούει την περιγραφή «30άρα slacker με tattoo-μανίκια που παίζει μπάσο σε πανκ μπάντα», το πρώτο άτομο που του έρχεται στο μυαλό να είναι η Jessica Chastain... Αυτό φαίνεται και από τη «μεταμόρφωση» που της έκαναν με το μακιγιάζ, η οποία όμως είχε κωμικοτραγικά αποτελέσματα... Ειδικά τα ψεύτικα τατουάζ, μου θύμιζαν αυτά που φορούσαν ο Raj κι ο Howard του «Big Bang Theory» στο επεισόδιο που πήγαν να κάνουν καμάκι σε γκοθούδες. Αφού πήραν τον Coster-Waldau από το «Game Of Thrones» (παίζει τον Jaime Lannister), δεν έπαιρναν και τη Lena Headey που και καλή ηθοποιός είναι και το έχει πιο πολύ το punk-rock στυλ;

Εκεί που χάνει την μπάλα το «Mama», όμως, είναι στο σενάριο, το οποίο είναι ΠΑΡΑ πολύ απλοϊκό. Η κεντρική ιδέα της ταινίας είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά το σενάριο στο φινάλε δεν έχει σχεδόν καθόλου μυστήριο και είναι απλά μια ιστορία με φαντάσματα. Για παράδειγμα, από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξέρουμε ότι η Mama υπάρχει και είναι φάντασμα ή κάτι τέτοιο, πράγμα που σημαίνει πως η ταινία δεν παίζει καθόλου με το αν και κατά πόσο η Mama είναι αληθινή ή γέννημα της φαντασίας των κοριτσιών. Επίσης, πιστεύω ότι η ταινία θα ήταν ΠΟΛΥ πιο ενδιαφέρουσα αν η Mama ήταν το φάντασμα της πραγματικής μητέρας των κοριτσιών (μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται για spoiler, καθώς η φύση της Mama ξεκαθαρίζεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα του φιλμ). Εκεί όμως που τα πράγματα παίρνουν τελείως και δραστικά την κάτω βόλτα, είναι στο φινάλε, το οποίο απλά δεν βγάζει κανένα νόημα. Γενικά, το «Mama» στο τέλος θυμίζει επεισόδιο του «Supernatural», χωρίς τους αδελφούς Winchester, μόνο που στο «Supernatural» έχουμε δει πολύ πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες με φαντάσματα.

Το «Mama» είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη κι οπτικά όμορφη ταινία -ο Andres Muschietti πιστεύω ότι έχει ένα πολύ λαμπρό μέλλον μπροστά του- η οποία πάσχει αρκετά στον τομέα του σεναρίου. Αν περιμένετε καθαρόαιμη ταινία τρόμου που δεν θα σας αφήσει να κλείσετε μάτι τη νύχτα, τότε μάλλον θα απογοητευτείτε. Είναι, όμως, μια πολύ καλή ταινία για να δείτε με το παιδάκι ή το ανιψάκι σας ή ένα παιδάκι τέλος πάντων, μάλιστα μου θύμισε λίγο το Η Κυρία στα Άσπρα, την πρώτη ταινία τρόμου που είδα.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Θεόδωρος Μαρίνος

---

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Βασικά, είναι για άλλη μια φορά ό,τι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στις μεταφυσικές ταινίες τρόμου. Για να κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, το «Mama» θα χρειαζόταν κάτι πιο τραβηγμένο στα άκρα, κάτι πιο creepy, γενικώς «κάτι»… Για παράδειγμα, ενώ διαθέτει μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, δεν ασχολείται επαρκώς με την ανάπτυξή της και προτιμά να κινηθεί σε πιο γνωστά και ασφαλή (χολιγουντιανά) μονοπάτια. Κι είναι κρίμα, γιατί υπήρχαν δυνατότητες για κάτι το διαφορετικό, μιας και η ταινία βασίζεται στην αξιοπρόσεκτη ομώνυμη μικρού μήκους του ίδιου σκηνοθέτη.

Βλέποντάς το όμως καθαρά ως αυτό που είναι, δηλαδή μια συνηθισμένη χολιγουντιανή ταινία τρόμου, το «Mama» δεν απογοητεύει παρά μόνο στο φινάλε του, όπου ρέπει προς ένα «μπαρτονικό» ύφος που μάλλον εντυπωσιάζει οπτικά παρά τρομάζει. Στην υπόλοιπη όμως διάρκειά του, το φιλμ εξυπηρετεί αποτελεσματικά το σκοπό του. Είναι ατμοσφαιρικό, διαθέτει αξιέπαινη φωτογραφία και πάντα υπάρχει η υπόνοια ενός στοιχειώδους μυστηρίου. Μεγάλο ατού αποτελούν οι ερμηνείες της Jessica Chastain και του (γνωστού κυρίως από το τηλεοπτικό «Game of Thrones») Nikolaj Coster-Waldau που βελτιώνουν αισθητά τη θέαση. Όσον αφορά όμως στο κυρίως ζητούμενο, τον τρόμο, η ταινία επίσης δεν σε αφήνει με παράπονο, καθώς διαθέτει στιγμές στις οποίες καθίσταται όχι συνταρακτικά, αλλά σίγουρα ικανοποιητικά τρομακτική. Ένσταση υπάρχει μόνο για την υπερβολική -και, από ένα σημείο κι έπειτα, καθόλου υπαινικτική- χρήση των CGI, γεγονός που εξακολουθεί να παρατηρείται στις ταινίες τρόμου παρότι έχει αποδειχτεί πολλάκις πως (σχεδόν) ποτέ δεν προσφέρει θετικό αποτέλεσμα…

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.