---

Δευ 19 Νοε 2007

Kull the Conqueror (1997)

«Αtlantis? Υοu ‘re wasting your time here. Εvery man in ny legion is of noble blood».
«My blood is as red as any man’s!»

Αυτή η στήλη γράφεται σχεδόν από μόνη της. Βλέπεις μια ταινία που εξ ορισμού περιέχει αναρίθμητα στοιχεία για χλευασμό και, σαν ανέμπνευστος insult comic, πιάνεσαι από αυτά και αρχίζεις να ροκανίζεις τον ισχνό κορμό που στηρίζει (σεναριακά, σκηνοθετικά κλπ) το φιλμ. Πίς οφ κέικ. Μέχρι που έρχεται η μέρα που, διαβάζοντας μια στήλη περί μοντέρνας τέχνης, μαθαίνεις πως το έργο του Κινέζου whizkid Liu Ding με τίτλο A Man Fucking A Chicken πουλήθηκε για 54 χιλιάδες ευρώ και αρχίζεις να νιώθεις λίγο ένοχος. Στο κάτω κάτω, για ταινίες όπως το Kull the Conqueror εργάστηκαν άνθρωποι, στήθηκαν σκηνικά, μελετήθηκαν στοιχειώδεις σκηνές μάχης…ποιοι είμαστε εμείς για να πούμε πως δεν είναι τέχνη-ιδίως από τη στιγμή που περιέχει ατάκες όπως το αξέχαστο «By this axe, I rule»;

YΠΟΘΕΤΟΥΜΕ ΠΩΣ: Υπήρχε ένα βασίλειο, ονόματι Αcheron. Oι κάτοικοί του ασχολούνταν με ό,τι κάνουν συνήθως οι κάτοικοι ενός ψευδο-μεσαιωνικού fantasy βασιλείου: Oι πλούσιοι πάχαιναν, ο βασιλιάς κρατούσε τον θρόνο του με νύχια και με δόντια, οι στρατιωτικοί συνωμοτούσαν και ο απλός λαός τάιζε ζώα, θέριζε τα στάρια, βρωμούσε και πέθαινε από κάθε νέα και exciting αρρώστια. ΛΑΘΟΣ: H αλήθεια είναι πιο πολύπλοκη, όπως αποκαλύπτει η επική εισαγωγή:

At the dawn of time the world was covered in flames (περίπου. Θα έπρεπε να κάνει και μια αναφορά στην πρωτεϊνική σούπα κλπ)
And demons ruled over men (το πώς ζούσαν άνθρωποι σε έναν κόσμο καλυμμένο από φλόγες είναι μυστήριο)
It was the time of Akivasha, sorceress queen of Acheron, a Kingom of Hell on Earth. (oοοοοκέεεεεεει).
Then the great God Valka destroyed Akivasha’s evil Empire (ολέ!)
But left a single flame of Acheron to burn for all eternity (μπούυυυυ!)
From the Ashes of Ancient Acheron rose the great kingdom of Valusia, where the flame still burns, as a reminder of godless times (ξεχνάμε το γεγονός πως μόλις πριν από τρεις σειρές ένας GREAT GOD μας έσωσε από την evil empire).

Τι θέλω και το ψάχνω; To θέμα είναι πως στα αυτιά μας επιτίθενται απίστευτες μεταλιές και από το πουθενά εμφανίζεται ο Kull (Kevin Sorbo) που δέρνει κόσμο με ένα τεράστιο τσεκούρι. Νύχτα, φωτιές, ξύλο και μεταλιές…είναι λες και το κοινό μιας συναυλίας thrash metal τσακώνεται για την τελευταία μπύρα. Ο Kull (προφέρεται «Καλ», πόσο κουλ θα ήταν το όνομα του ήρωά μας να ήταν «κουλ»;) είναι τεχνίτης με το τσεκούρι, δέρνει αγνώστου προέλευσης στρατιώτες χωρίς όμως να σκοτώνει κανέναν (γιατί είναι καλός) ενώ από απόσταση ένας μουσάτος καβάλα στο άλογο του τον κοιτάει-λάγνα, θα προσθέταμε εμείς. Ο μουσάτος είναι ο στρατηγός Taligaro (Thomas Ian Griffith), και στην επόμενη σκηνή διακόπτει το καβγά του Kull, συγχαίροντάς τον για το ταλέντο του στο να χτυπάς κόσμο με ένα τσεκούρι χωρίς να τον σκοτώνεις. Ήταν μια δοκιμασία που είχε σκοπό να αποδείξει στον μουσάτο πως ο Kull είναι άξιος για να γίνει μέλος της επίλεκτης φρουράς του βασιλείου. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με τα διαπιστευτήριά του…ο Kull είναι βάρβαρος (στο βασίλειο της Valusia oι βάρβαροι ξεχωρίζουν γιατί δεν φοράνε μπλούζες), κατάγεται από την Ατλαντίδα και δεν έχει μέσα του σταγόνα γαλάζιου αίματος, κάτι που είναι σημαντικά δύσκολο να αποκτήσεις- ενώ μια μπλούζα ας πούμε την ράβεις και μόνος σου.. Ο Taligaro, αφού πρώτα τεστάρει τις ικανότητες του Kull στο σπαθί (ένα πιο «ευγενές» όπλο) παλεύοντας μαζί του με δεμένα μάτια (!) και χρησιμοποιώντας φλεγόμενα ξίφη (!!) τον απορρίπτει χωρίς πολύ τακτ…και εκείνη τη στιγμή ένας αγγελιοφόρος εμφανίζεται για να ενημερώσει τους πάντες πως Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ!

«Και πουλάει τα έπιπλα του παλατιού με 80% έκπτωση;» ρωτάμε εμείς. «Όχι, αλλά σφάζει τους διαδόχους του» είναι η απάντηση.

Το επίλεκτο σώμα του Taligaro τρέχει στο παλάτι όπου ο βασιλιάς Borna (Sven-Ole Thorsen) έχει μειώσει τον αριθμό των επίδοξων βασιλέων στο 0 αλλά δεν ξέρει που να σταματήσει, γιατί επιτίθεται και στον Kull o oποίος είναι από την Ατλαντίδα και δε μασάει από τέτοια γι’αυτό και τον σκοτώνει. Παραδόξως, οι νόμοι που καθορίζουν τη διαδοχή στην Valusia είναι πολύ χαλαροί αφού ο ετοιμοθάνατος βασιλιάς παραδίδει το στέμμα του στον Kull και, αφού έχει εκπληρώσει τις σεναριακές του υποχρεώσεις, εκπνέει. O Kull είναι βασιλιάς. Long Live Kull! Εννοείται φυσικά πως μέσα σε μια στιγμή έχει αποκτήσει δύο θανάσιμο εχθρό, τον Κaligari και τον μαλθακό, μη-μουσάτο ξαδερφό του. Μικρό το τίμημα για την βασιλική ζωή αφού ο Kull βρίσκεται περικυκλωμένος από απίθανα μεσαιωνικά μωρά που θα θεωρούσαν ύψιστη τιμή τους να τον πλύνουν. Ο ίδιος αποδεικνύει πως έχει σημαντικά καλούς τρόπους, αφού υποκλίνεται μπροστά στο ονειρικό χαρέμι του λέγοντας πράματα όπως «Even a king should bow to ladies» (είναι από την Ατλαντίδα, εκεί ξέρουν από σαβουάρ βιβρ), αλλά παρά την πληθώρα από επίδοξες Playmate μαγεύεται από την σιωπηλή Zareta (Karina Lombard), παλλακίδα-χαρτορίχτρα, την οποία και καλεί στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του διατάζοντάς την, με ένα χαμόγελο που λέει πολλά, να φέρει μαζί και την τράπουλά της. Τι έχει στο μυαλό του ο Ατλαντιανός; Mια βραδιά σεξ και αχαλίνωτης δηλωτής-ή και το ανάποδο; Όχι, θέλει απλά να μάθει το μέλλον του βασιλείου του και η Zareta, που τον ρωτάει ευθέως «Shall I undress sire?» (ναι! ναι!) λαμβάνει την απάντηση «no, shuffle» (αααααργκ!). Ακολουθεί μια μυστικιστικά βαρετή σκηνή, με την Zareta (ακόμα ντυμένη) να τραβάει κάρτες του τύπου «The Quest», «The Tiger», «Τhe Kiss», «Πλήρωσε 100 ευρώ για κάθε σπίτι και 200 για κάθε ξενοδοχείο» κλπ και τον Κull να κάνει αναδρομές στο παρελθόν του, τότε που τραβούσε κουπί σε πειρατικό πλοίο (!)-θα μπορούσε να υποστηρίξει πως έπαιζε κιθάρα στους Beatles και πάλι θα το δεχόμασταν ασυζητητί. Κατά τα άλλα η βραδιά είναι μια αποτυχία αφού o Κull ,που δεν έχει καταλάβει ακριβώς την έννοια «βασιλική πόρνη», εκνευρίζεται όταν καταλαβαίνει πως η Zareta θα κοιμηθεί μαζί του μόνο και μόνο γιατί δεν έχει άλλη επιλογή, και έτσι τη διώχνει. «Tonight I sleep alone». Γελοίε.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά τα ευτράπελα της ζωής ενός βασιλιά, ο Taligaro και ο ξάδερφος ψάχνουν τρόπους για να πάρουν τον θρόνο που, ως γαλαζοαίματοι, τους ανήκει. Ίσως ήρθε η ώρα που το σκοτάδι θα ξαναεπικρατήσει ση γη, αφού για να βγάλουν από τη μέση τον άβολο Ατλαντιανό, αποφασίζουν να αναστήσουν την Akivasha (Tia Carrere), βασίλισσα-δαίμονα του Acheron. Βέβαια, αν δεν μπορούν να βγάλουν από τη μέση έναν μοναχικό βάρβαρο δεν ξέρω πως ακριβώς ελπίζουν να εκθρονίσουν έναν δαίμονα αλλά στην Valusia η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή. Μαγικές επικλήσεις, μαγικά στιλέτα, μαγικά αίματα-πουφ!, η Akivasha είναι και πάλι ζωντανή και διψασμένη για εξουσία. Τι κάνει για να ξεφορτωθεί τον Kull; Ρίχνει ένα ξόρκι που τον μεταμορφώνει σε κατσαρίδα; Διαδίδει ότι είναι gay; Όχι. Τον παντρεύεται.
Ο βασιλιάς έχει ανάγκη από διαδόχους και πρέπει να επιλέξει μια σύζυγο από ένα βιαστικό νυφοπάζαρο με τις πιο αγνές («We ‘ve met. She’s not THAT pure») αριστοκράτισσες της χώρας. Η Akivasha, με το σημαντικό προβάδισμα της μαγείας, τον κάνει να την ερωτευτεί και μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα βρίσκονται να κυλιούνται στα βασιλικά σκεπάσματα, παντρεμένοι. Πρώτη νύχτα γάμου; Aπογοητευτική, γιατί ο γαμπρός πεθαίνει. Όχι από αυτό που νομίζεται, αλλά γιατί η Akivasha τον κερνάει ένα κυριολεκτικά θανατηφόρο φιλί, βυθίζοντας το βασίλειο στο πένθος και ρίχνοντας το φταίξιμο στην Zareta. Τώρα ο θρόνος είναι ελεύθερος.

Πριν πέσετε σε βαθιά απόγνωση, να σας ενημερώσουμε πως ο Kull είναι μια χαρά, αφού η Akivasha, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία του βάρβαρου βασιλιά και αντί να τον σκοτώσει, απλά τον νάρκωσε και τον φυλάκισε σε ένα μπουντρούμι όπου τον φυλάει ένας διανοητικά καθυστερημένος μινώταυρος. Για τον Kull αυτά είναι τα εύκολα: Δραπετεύει από την φυλακή του, δέρνει το μισό στρατό της Valusia (10-15 άτομα), σώζει την Zareta από την εκτέλεση και αποφασίζει να βρει ένα τρόπο να σκοτώσει μια και καλή την Akivasha, την οποία αποκαλεί «bitch demon», όρος που πλέον αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του καθημερινού λεξιλογίου μου. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ακριβώς ποιος θα είναι αυτός ο τρόπος, αλλά περιλαμβάνει ένα φιλί και την αναζήτηση του Isle of Ice, όπου ο Great God θα του δώσει την «παγωμένη ανάσα» που είναι απαραίτητη για να εξουδετερώσει την πύρινη δύναμη της Akivasha.

Mε βάση την πέννα του Robert E. Howard, με φράγκα της Raffaella De Laurentis, της οποίας το όνομα είναι εγγύηση έλλειψης ποιότητας σαν το «Made in Vietnam» στο πουκάμισο που μόλις πήρες, και με ένα σκηνοθέτη ομώνυμο του κουρέα μου, το Kull the Conqueror είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά epic-wannabe φιλμ που έχουμε δει από την εποχή Flash Gordon. Έχοντας πάρα πολλά κοινά στοιχεία με τον τηλεοπτικό Ηρακλή, τόσο σε κλίμα όσο και σε στήσιμο, το Kull είναι αυτό που θα ήταν ο Conan αν τον είχαν γράψει οι συνεργάτες του The Colbert Report. Ψευδο-μεγαλεπήβολο και φιλοσοφικό, το Kull δεν έχει τις φιλοσοφικές ανησυχίες του Κιμμεριανού ήρωα, κάτι που δεν προκαλεί στο φιλμ το παραμικρό κόμπλεξ. Ο Kull μπορεί να γεννήθηκε από το πλευρό του Conan, όταν ο Governator αρνήθηκε να παίξει σε μια Τρίτη ταινία αλλά κατέληξε μια ξεχωριστή οντότητα- κάτι που εξόργισε τους φαν αλλά ευχαρίστησε εμάς. Οι κακοί διάλογοι, τα ψεύτικα σκηνικά και οι υπερφίαλες σκηνές δράσης είναι σαν το λίπος που δίνει γεύση στο σουβλάκι-αν θέλεις διασκέδαση που δεν σου ανεβάζει την εγκεφαλική χοληστερίνη είσαι σε λάθος μέρος. Επίσης, δόξα και τιμή στον Kevin Sorbo, έναν άνθρωπο που προσδίδει ανεμελιά στους χαρακτήρες του και που μοιάζει γεννημένος για να παίζει τυχοδιώκτες. Δεν ξέρω τι το στραβό υπάρχει στην Tia Carrere, ίσως τα ζυγωματικά της, αλλά μου μοιάζει υπερκατάλλη για το λόγο της δαιμονικής σκύλας-mistress, κυρίως γιατί φέρνει σε μια γυναίκα που άνετα θα σε δείρει αν δεν πλύνεις τα πιάτα. Το υπόλοιπο, άγνωστο σε μένα καστ, ταιριάζει στο γενικό πρότυπο του μεσαιωνικού πολίτη ενώ απορώ γιατί δεν συμπεριλήφθηκε μια σκηνή στριπτίζ για την εξαιρετικά ατάλαντη Karina Lombard που έτσι θα έδινε κάποιο νόημα στην παρουσία της.



Τεράστιε, ταπεινέ Sorbo-σώζεις μια ολόκληρη ταινία με την παρουσία σου και γι’αυτό το cine.gr θα σε τιμήσει με τον τίτλο του «Steven Seagal of Fantasy» Award. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, με τον Steven Seagal στο ρόλο του Kull η ταινία θα σκόραρε 10/10 ήδη από τα opening credits.

Ταινία: (7/10)
Αν ήμουν από την Ατλαντίδα: (10/10)

---

(1024x768)

Κατεβάστε εδώ το επίσημο Wallpaper της στήλης...

---