---

Παρ 23 Δεκ 2005

Κάθαρση, οργασμός και θάνατος…

Διαβάζοντας το δελτίο τύπου της μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Ανέμη» που μας πληροφορεί ότι μέρος των εσόδων της συναυλίας του Woody Allen στο Μέγαρο θα διατεθεί για τις μουσικές σπουδές ενός άπορου και ταλαντούχου τυφλού φοιτητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, θυμήθηκα ότι οι γιορτινές μέρες, εκτός από όσα ανέφερα στο Cinepolis της προηγούμενης εβδομάδας (δώρα, λαμπιόνια, κάλαντα κλπ…), είναι και φιλανθρωπία. Κοινώς, μια προσπάθεια του Σκρουτζ που κρύβουμε μέσα μας να εξαγνίσει το πνεύμα των χριστουγέννων και τον θυμωμένο από τις πράξεις μας όλο το χρόνο Άγιο Βασίλη (που όπως μας έμαθε το Silent Night, Deadly Night κυκλοφορεί με τσεκούρι και ψάχνει τους… άτακτους) ή ακόμα πιο απλά, μια πράξη – πλυντήριο της συνείδησής μας που κατά τα άλλα είναι βρώμικη και γεμάτη αμαρτίες.

Αντί δηλαδή να σκεφτούμε τον υπαλληλάκο που έχουμε στη δουλειά και τον βάζουμε να δουλεύει εξαντλητικά ωράρια με μισθό πείνας, αντί να κοιτάξουμε να βελτιώσουμε λίγο τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας, να νιώσουμε αλληλέγγυοι (δείτε τι πέτυχαν οι αυτόχθονες καλλιεργητές κόκας της Βολιβίας…) με τους συναδέλφους μας και να βοηθήσουμε πρώτα απ’ όλους τους ίδιους μας τους εαυτούς να ξεφύγουν απ’ τη βαρβαρότητα σε κάθε της μορφή, δίνουμε λίγα χρήματα σε κάποιο ίδρυμα (συνήθως ψίχουλα μπροστά σε όσα χαλάμε στα διάφορα Mall, όχι ότι έχει καμιά σημασία δηλαδή…), σε κάποιο ζητιάνο, σ’ ένα παιδάκι (για να μας σκάσει χαμόγελο) και συνεχίζουμε ευτυχισμένοι μέχρι να πατήσουμε ξανά επί πτωμάτων για λίγο κέρδος. Αυτής της κατηγορίας ανθρώπων, εξαιρούνται όσοι χαμηλόμισθοι, άνεργοι και συνταξιούχοι (των 3 και 60) που μπορεί λεφτά να μην έχουν για την πατροπαράδοτη γαλοπούλα αλλά κάτι θα βγάλουν απ’ την τσέπη για να δώσουν στον πάσχων συνάνθρωπο και φυσικά όσοι κάνουν πράξεις αγάπης όλο το χρόνο. Επειδή έτσι νιώθουν κι όχι επειδή έτσι επιβάλλει το πνεύμα των ημερών ή επειδή είχε ένα κουτί στα ταμεία του εμπορικού κέντρου όπου μπορούσες να ρίξεις τα κέρματά σου να πάρουν επίδομα θέρμανσης οι πολύτεκνες ορθόδοξες οικογένειες των Τρικάλων με την ευγενική χορηγία (ή κοροϊδία όπως λέει κι ο Τζιμάκος) της εκκλησίας της Νέας Κίου (σ.σ. τα παραδείγματα είναι δημιούργημα της φαντασίας του συντάκτη).

Όταν λοιπόν θα κάνετε τον απολογισμό της χρονιάς και θα τον βρείτε θετικό, όταν ένα από τα συν θα είναι κι ότι βοηθήσατε το παιδάκι που πάσχει από γρίπη των πουλερικών και δεν μπορεί να πετάξει (αν τέλος πάντων τα λεφτά πάνε εκεί που νομίζετε, δείτε σχετικά και το Constant Gardener για την Αφρική ή τα τεύχη 2 και 3 του περιοδικού «Γαλέρα» για μια αντίστοιχη «φιλανθρωπική» επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Πετρέλαιο αντί τροφίμων» στο Ιράκ…), θυμηθείτε ότι δεν σας ακούει κανείς και προσπαθήστε τουλάχιστον με τον εαυτό σας να είστε ειλικρινείς. Τα συνειδησιακά προβλήματα που κουβαλάτε, ούτε τα θύματα του τσουνάμι θα σας τα λύσουν, ούτε οι φτωχοί όλου του κόσμου μαζί. Αν δεν πιστεύετε πραγματικά αυτό που κάνετε, μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Ναι, γι’ αυτόν που ποτέ δεν έμαθε αν τα λεφτά που έδωσε για τα θύματα του τσουνάμι έφτασαν στους πληγέντες και πώς χρησιμοποιήθηκαν, που ποτέ δεν άκουσε ξανά για εκείνο τον ξενώνα που θα φιλοξενούσε παιδιά του πολέμου και αν τα φάρμακα που θα αγόραζε εκείνη η μη κρατική οργάνωση έγιναν φτερά μιλάμε…

Τέλος, επειδή ακόμα δεν έχουν βγει λίστες με τις πιο HOT φιλανθρωπίες των Χριστουγέννων τύπου «ο πιο φιλανθρωπικός τρόπος για να μπείτε στο διαδίκτυο», «η πιο φιλανθρωπική συναυλία των ημερών» ή «το πιο φιλανθρωπικό τηλεοπτικό πρόγραμμα», περνάμε στις λιγοστές εκδηλώσεις κινηματογραφικού ενδιαφέροντος αυτές τις μέρες και σας αφήνω με ένα ερώτημα: Αν πραγματικά θέλετε ο Άγιος Βασίλης να φέρει ειρήνη και ευτυχία σε όλα τα παιδάκια του κόσμου, γιατί τον απασχολείτε με όλα αυτά τα ρούχα, κοσμήματα, ηλε\κτρικές συσκευές κλπ. που ακολουθούν στη λίστα που του στείλατε;



gazArte

Η νέα προσθήκη στις σινεφίλ αίθουσες της πόλης, έχει το όνομα gazArte και ξεκινά (δοκιμαστικά) με κάποιες ειδικές προβολές τη Δευτέρα, την Τρίτη και την Τετάρτη. 1 Giant Leap (2002) των Ντάνκαν Μπρίτζμαν και Τζέιμι Κάτο στις 21:00 και El Topo (1970) του Γιοντορόφσκι στις 00:00 τη Δευτέρα, 24 Hour Party People (2001) του Γουίντερμποτομ στις 21:00 και Santa Sangre (1989) του Γιοντορόφσκι στις 00:00 την Τρίτη, Moro no Brasil (2002) του Μίκα Καουρισμάκι στις 21:00 και Holy Mountain (1973) του Γιοντορόφσκι στις 00:00 την Τετάρτη.

Πού; gazArte (Βουτάδων 32-34, Γκάζι).
Τηλέφωνο έχει; Έχει. 2103460347.

FILMCENTER

- Μεσάνυχτα και Κάτι…: Τελευταίες μεταμεσονύχτιες προβολές (για το 2005 τουλάχιστον) του Απόλλωνα με την ταινία Τενέμπρε, Ο Παρανοϊκός Δολοφόνος (1982) του Ντάριο Αρτζέντο. Γυαλί, ξυράφι, τσεκούρι. Μια ιδιοφυής, καθαρόαιμη ταινία τρόμου, που αναπτύσσει στην εντέλειά της την αρχέγονη τελετουργία του φόνου. Το έγκλημα ως κάθαρση, οργασμός και θάνατος την ίδια στιγμή. Παρασκευή και το Σάββατο στις 00:10.

Πού; Στον Απόλλωνα (Σταδίου 19).
Πόσα; 6 ευρώ.
Τηλέφωνο έχει; Έχει. 2103236811.



Η πληροφορία της εβδομάδας: Μια ομάδα πολιτών που θέλησε έμπρακτα να σκύψει πάνω από τα προβλήματα και τα θέματα που αφορούν στα παιδιά και τους ανθρώπους της περιφέρειας ίδρυσε το 1998 την κοινωφελή αστική, μη κερδοσκοπική εταιρία ΑΝΕΜΗ.

Με σημαία τις ιδέες, την προσωπική εργασία, τη διάθεση υλικών και μέσων, αλλά κυρίως την προθυμία και τον εθελοντισμό τα μέλη και οι φίλοι γύρισαν από άκρη σε άκρη την Ελλάδα διοργανώνοντας εκδηλώσεις που σκοπό είχαν την προώθηση των δρώμενων που ευνοούν τη συμμετοχή των παιδιών στο παιχνίδι, την καλλιτεχνική ή πνευματική δημιουργία τους, την επαφή με μορφές τέχνης, την ανάπτυξη της φιλαλληλίας και της οικολογικής ευαισθησίας, την πολιτισμική αυτοσυνειδησία.

Φέτος λίγο πριν καλωσορίσουμε το 2006 η πρόεδρος της ΑΝΕΜΗΣ δρ. Παιδαγωγικής Μαριάννα Βιλδιρίδη-Χατζητόλιου και το Δ.Σ. αγκάλιασαν μια σημαντική καλλιτεχνική εκδήλωση με ένα και μοναδικό στόχο: να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο ενός άπορου και ταλαντούχου τυφλού φοιτητή μουσικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Αρωγός της ΑΝΕΜΗΣ σ΄ αυτή την προσπάθεια ο WOODY ALLEN, ο φιλόσοφος που με το διανοούμενο χιούμορ του έγραψε ιστορία στο κινηματογραφικό πανί.
Ο μεγάλος σκηνοθέτης, ηθοποιός, μουσικός, συγγραφέας και στοχαστής, έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας, συνοδευόμενος από την εξαίρετη «Jazz Band» της πολύπαθης Νέας Ορλεάνης. Για μία μόνο βραδιά, την 30η Δεκεμβρίου 2005, θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να παίξει κλαρινέτο και να ερμηνεύσει τζαζ κομμάτια. Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα της ΑΝΕΜΗΣ και μέρος των εσόδων θα διατεθούν για να μπορέσει ο φοιτητής να συνεχίσει τις μουσικές σπουδές του στο εξωτερικό.

---