---

Τρί 06 Σεπ 2005

PROOF - Η εξίσωση έβγαλε "Υποκριτική" πρόοδο...

Αν πω πως η μέχρι τώρα καριέρα της Gwyneth Paltrow ήταν αποτέλεσμα καλοστημένου μάρκετινγκ, προωθητικών ενεργειών και διαφήμισης, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μου φέρουν αντίρρηση. Πόσο μάλλον όταν αυτό το τέλια οργανωμένο προμόσιον της έχει αποφέρει και το πιο ανάξιο Όσκαρ της ιστορίας. Ποτέ δεν πίστευα πως αυτή η κοπέλα θα είχε την δύναμη να κερδίσει το ενδιαφέρον με την υποκριτική της. Και όμως τα πάντα διαψεύστηκαν μέσα από τους ατέρμονους υπολογισμούς και τις ατελείωτες εξισώσεις του Proof.

Τι μπορεί να είναι αυτό που κρατά ζωντανή την παρουσία του σεβάσμιου μαθηματικού πατέρα, για την χαρισματική πνευματικά Κάθριν, μέσα στο άδειο πλέον σπίτι και λίγο προτού τον αποχαιρετήσει για το τελευταίο του ταξίδι; Πιθανότατα ένα από τα χιλιάδες σημειωματάρια στα οποία είναι καταχωρημένοι μυριάδες τύποι, ολοκληρώματα και πράξεις και που οδηγούν στην καταξίωση. Την επαγγελματική όμως ή την συναισθηματική;

Στον νου αναμφίβολα έρχονται αμέσως οι στιγμές του πολυβραβευμένου A Beautiful Mind και όχι άδικα αφού εκτός του βασικού σεναριακού θέματος, στο ζήτημα ρυθμού τα δύο φιλμ ταιριάζουν απόλυτα. Απλά αλλάζει λίγο ο προσανατολισμός. Εδώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η αγάπη της ηρωίδας για τον πρόσφατα χαμένο πατέρα της (ένας εξαιρετικός για πολλοστή επαναλαμβανόμενη φορά Anthony Hopkins) που την κατευθύνει μέσω ενός ολοζώντανου οράματος στο να καταφέρει να γίνει εκείνη αυτή που θα τα καταφέρει.

Καταλύτης στο να πετύχει τον στόχο της η σχέση της με τον παλιό του μαθητή του πατέρα της Χαλ, ο οποίος αντικρούοντας τις όποιες νευρώσεις και ανασφάλειες της την προφυλάσσει μέχρι τέλους. Ρόλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του Jake Gyllenhaal που βεβαίως είναι περιττό να αναφέρω πως εξελίσσεται σε πολύ σπουδαίο ηθοποιό. Αξιοσημείωτη και η παρουσία της Hope Davis, στον ρόλο της "στον κόσμο της" αδελφής, που στοχεύει κατευθείαν στην πεντάδα των γυναικείων ρόλων υποστήριξης.

---