---

Δευ 30 Μαϊ 2005

Star Trek : The Wrath of Khan (1982)

«I have been and always shall be your friend».

Πριν από κάποιες μέρες, αρκετοί από μας (όχι όλοι όμως, όπως φαίνεται από το box office) γίναμε μάρτυρες μια ιστορικής στιγμής-αυτής του φινάλε του Star Wars. Δεν θα το χαρακτηρίσουμε οριστικό, μιας και ο Lucas κάτι είχε πει για 9 ταινίες και όλο τα μασάει, αλλά όπως και να χει οι περισσότεροι από τους φαν της εξαλογίας δήλωναν ευτυχείς όταν για πρώτη φορά είδαν τη μάσκα του Darth Vader να κατεβαίνει στο πρόσωπο του ταλαιπωρημένου Anakin-και όταν άκουσαν την πρώτη, βαριά, ανάσα του. Άραγε, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα τι να σκέφτονταν όταν ένας –σαφώς πιο μικροκαμωμένος απ ότι στα sequel- Vader εξαπέλυε εκείνο το ψιλοαγελαδίσιο «Noooooooooo!»; Δεν ξέρω την απάντηση, αλλά ξέρω τι σκέφτηκαν πιθανότατα οι Trekkies που παρακολούθησαν τη σκηνή:«Κhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!». Star Trek. Το έτερο, τεράστιο franchise επιστημονικής φαντασίας, του οποίου οι οπαδοί έχουν επίσης το προνόμιο να χλευάζονται από όσους δεν μιλούν άπταιστα τα Klingon, ή δεν ξέρουν ποιος βαθμό και εικότητα κάθε μέλους του πληρώματος του Enterprise.Πραγματικό τηλεοπτικό φαινόμενο και σημαντικό κομμάτι της κουλτούρας του sci fi fan, ανεξάντλητη πηγή merchandise, sequel, prequel και δε συμμαζεύεται-ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο Spock ακόμα και αν δεν έχει δει ποτέ ένα επεισόδιο. Δεκατρία χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση της σειράς στην τηλεόραση (1966) ,με εκείνο το βαρύγδουπο «Space, the final frontier» για παρουσίαση, η πρώτη ταινία με ήρωες το πλήρωμα του Enterprise έφτασε στα σινεμά, με τον καθόλου ευφάνταστο τίτλο Star Trek: The Motion Picture (θα μπορούσε να λέγεται και Star Trek: Longer than a normal episode).To φιλμ τα πήγε πολύ καλά στο box office, αμερικάνικο αλλά και παγκόσμιο (σύνολο γύρω στα 140 εκατομμύρια, με μπάτζετ 35),ενώ είχε σημαντικά έσοδα και από την ενοικίαση βιντεοκασετών ,στοιχεία αρκετά για να εξασφαλίσουν ένα σίκουελ. Το 1981 λοιπόν ο σκηνοθέτης Nicholas Meyer, προερχόμενος από το.. ελάφρά sci-fi Time After Time είναι έτοιμος να καθίσει πίσω από την κάμερα και οι παραγωγοί αρχίζουν τις κουβέντες με το καστ. Όλες οι φιγούρες της γέφυρας του Enterprise είναι πλέον εικονικές, από τον James Kirk (Shatner) και τον Spock (Leonard Nimoy) έως τον Sulu (George Takei) και την Uhura (Nichelle Nichols) άρα πρέπει εί δυνατόν όλοι οι ηθοποιοί να επιστρέψουν. Μόνο που ο Nicholas έχει πρόβλημα… ο Leonard έχει κουραστεί με την τυποποίηση στο ρόλο του Spock (τον πιο αγαπημένο του κοινού) και δεν έχει διάθεση να συμμετάσχει στο σίκουελ. Η λύση δίνεται με ένα δέλεαρ στο οποίο ο Βουλκανιανός αυτιάς δεν μπορεί να αντισταθεί: Ένας σπουδαίος θάνατος. Η καρδιά των Trekkies θα ράγιζε ανεπανόρθωτα.

Το Wrath Of Khan ξεκινάει με την παρουσίαση ενός καινούριου χαρακτήρα, της Lieutenant Saavik (Kirstie Alley, που πλέον έχει φτάσει σε διαστάσεις το Enterprise), μισή Vulcan και μισή Romulan, φανατική των κανονισμών, της τάξης και της πειθαρχίας. Ίσως αυτό να φταίει για την αμέσως επόμενη καταστροφή του Enterprise και τον θάνατο του πληρώματος. Μην τρομάζετε:Είναι όλα μια εκπαιδευτική προσομοίωση η οποία μας παρουσιάζει τη νέα κατάσταση:Τόπος στα νιάτα. Οι τσάρκες στο διάστημα είναι για τους νέους, ή τουλάχιστον έτσι λέει ο captain Kirk, ο οποίος έχει τα γενέθλια του και είναι κακοδιάθετος. Η ευκολία με την οποία το σενάριο επιτρέπει την απομυθοποίηση των ηρώων είναι αφοπλιστική, και κάνει τους χαρακτήρες πιο ανθρώπινους: Ο Kirk γερνάει και έχει εμφανώς βαρύνει, ο γιατρός McCoy (DeForest Kelley) του κάνει δώρο γυαλιά μυωπίας (τα οποία και θα χρησιμοποιήσει σε μια δύσκολη στιγμή!) και γενικά έχουμε την εντύπωση ότι η αλλαγή φρουράς είναι επικείμενη. Οι νεαροί είναι έτοιμοι να αναλάβουν καθήκοντα και ο Kirk οδεύει προς τη συνταξιοδότ-KΗΑΑΑΑΑΑΑΝ!!!!!.

Η λύτρωση έρχεται από ένα ξεχασμένο εχθρό του καπετάνιου, τον Khan (Ricardo Montalban) ένα βελτιωμένο ον, προιόν γενετικής μηχανικής φτιαγμένο πιθανότατα με βάση το DNA του Joey Tempest των Europe. Εγκαταλελειμμένος από τον Kirk σε έναν αφιλόξενο πλανήτη, ο Khan (ο οποίος είχε πρωτοεμφανιστεί ως χαρακτήρας στην τηλεοπτική σειρά) επιβίωσε κόντρα σε κάθε προγνωστικό και τρέφει ένα άσβηστο μίσος για τον Kirk, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο για το θάνατο της οικογένειάς του που δεν άντεξε τις αντίξοες συνθήκες. Ο Khan και οι ακόλουθοί του (οι υπόλοιποι Europe) βρίσκουν την ευκαιρία να ξεφύγουν από την εξορία τους αιχμαλωτίζοντας ένα διαστημόπλοιο της ομοσπονδίας και ο Khan έχει πλέον τα μέσα να καταδιώξει τον θανάσιμο εχθρό του.

Το σενάριο μπλέκει αρκετά στοιχεία στην πλοκή. Εκτός από την.. προϊστορία μεταξύ του Kirk και του Khan, έχουμε ένα έξτρα sub plot με θέμα το Project Genesis, η αλλιώς έναν τρόπο δημιουργίας ζωής από ανόργανα υλικά, κάτι που μπορεί να «ζωντανέψει» ξερούς πλανήτες αλλά και να καταστρέψει κάθε παλιά μορφή ζωής σε ήδη εξελιγμένους, εις βάρος της καινούριας δημιουργίας. Και όχι μόνο αυτό: Το Genesis Μεταφέρεται σε ένα διαστημόπλοιο στο οποίο επιβαίνει η σύζυγος και ο γιος του Kirk, τώρα επιστήμονες και υπεύθυνοι του πειράματος! Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε αυτή η εφεύρεση, δεν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο όσον αφορά την παράθεση ή την προώθηση της πλοκής (αν και στην αρχή ο Kirk παίζει ξύλο με τον γιο του, του οποίου αγνοεί την ύπαρξη!). Μπορεί ο Khan να υπόσχεται στον Kirk ότι θα τους σκοτώσει αλλά η αλήθεια είναι ότι νοιαζόμαστε πολύ περισσότερο για το Enterprise και το πλήρωμά του παρά για ένα μάτσο κακογραμμένους χαρακτήρες που είδαμε και δε θα ξαναδούμε. Αν είναι να σωθεί ο Spock, θα θυσιάζαμε ακόμα και τα δισέγγονα του Kirk. Το φιλμ, πυροδοτούμενο από την εκδικητικότητα του Khan (ο οποίος αναφέρει και την παροιμία Klingon «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο») εναλλάσσει αριστοτεχνικά τη δράσης με εσωστρεφείς σκηνές –μπορεί τα διαστημόπλοια να τρατάρονται τορπίλες φωτονίων, Phasers κλπ αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται συνεχώς η ανθρώπινη πλευρά των ηρώων μας, και κυρίως του Kirk (για τον οποίον η Saavik έχει ήδη πει «he is so….human!»). Άλλωστε, είναι ευχάριστο να βλέπεις δυο τρεις ήρωες που είσαι σίγουρος ότι δεν θα στηριχτούν στην φυσική τους κατάσταση και τις γροθιές τους αλλά θα δώσουν λύση στο πρόβλημα με λίγη ευφυΐα και κάποιο απελπισμένο τέχνασμα της τελευταίας στιγμής. Ο William Shatner δεν θεωρείται σπουδαίος ηθοποιός και ίσως είναι ο πρώτος άνθρωπος που έκανε το οverracting τέχνη αλλά ΕΙΝΑΙ ο καπετάνιος Kirk, παρηκμασμένος όσο και αποφασισμένος, σοβαρός όσο και παιδιάστικος-παραδέχεται ακόμα και ότι έχει περάσει ένα από τα τεστ του με κλεψιά. Δίπλα του, ο Spock του Leonard Nimoy συμπληρώνει με το κύρος ενός όντος που είναι 100% λογική την, επηρεασμένη από τα ένστικτα και τα συναισθήματα, ανθρώπινη κρίση του Kirk. Σε αυτό το φιλμ οι δύο άντρες είναι πιο φιλαράκια από ποτέ και ο Spock, σε μια σπάνια εκδήλωση των συναισθημάτων του «ενημερώνει» με Βουλκανιανή ηρεμία τον Kirk «ότι ήταν και θα είναι πάντα φίλος του». Την επόμενη φορά που θα το ξαναπεί τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Όσο για τον Ricardo Montalban, έναν εξαιρετικό ηθοποιό που μας είχε συνηθίσει στο καλόβολο προφίλ του στο Fantasy Ιsland, του αξίζουν συγχαρητήρια μόνο και μόνο γιατί καταφέρνει να μεταδώσει απειλητικότητα αλλά και δραματικότητά μαζί παρά την εντελώς κακόγουστη εμφάνισή του. Είναι μια προσωπική υπόθεση ανάμεσα σε αυτόν και τον Kirk,και ο Montalban φτύνει κυριολεκτικά δηλητήριο μαζί με τις σχεδόν Σαιξπηρικές ατάκες που του επιφυλάσσει το σενάριο («From hell`s heart, I stab at thee. For hate`s sake, I spit my last breath at thee») και την υπεροψία-αδιαλλαξία του χαρακτήρα του («You are in a position to demand nothing. I, on the other hand, am in a position to grant nothing.»).Ο Κirk φυσικά έχει στο οπλοστάσιο του το αλησμόνητο «KHAAAAAAAN!!!!», σε μια κλασσική πλέον σκηνή, που πρέπει πραγματικά να δείτε-ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν μέχρι και T shirt αφιερωμένα στο ξέσπασμα του Kirk!



Λίγα λόγια για το τέλος. Πολλοί θεατές αντιμετωπίζουν το sci fi ως ένα φτωχό συγγενή των ταινιών με πραγματικό δραματικό βάρος, ίσως γιατί σκέφτονται λέιζερ, ρομπότ και μυστηριώδη ορολογία. Το φινάλε του Wrath of Khan αποδεικνύει περίτρανα ότι μια σκηνή μπορεί να είναι τραγική ακόμα και αν διαδραματίζεται σε ένα διαστημόπλοιο και ένας από τους δύο χαρακτήρες έχει μυτερά αυτιά. Το γράψιμο, και όχι τα σκηνικά, είναι αυτό που καθορίζει τους χαρακτήρες και την σημαντικότητα της σχέσης τους-άρα και το αντίκτυπο που θα έχει η καταστροφή της (βλέπε Obi Wan- Anakin). Οι λίγες προτάσεις που ανταλλάσσουν οι Kirk και Spock, πριν ο τελευταίος υποκύψει είναι μια ιστορική σκηνή, αντάξια των καλύτερων death scenes που μπορεί να θυμηθεί κανείς. Ο μόνος τρόπος να είχε καταστραφεί θα ήταν αν με τον τελευταίο χαιρετισμό του Spock, o Shatner είχε βρει το κουράγιο να αναφωνήσει ακόμα μια φορά «KHAAAAAAAN!».

Ταινία: (7,5/10)
Αν αναγκαστούμε να φωνάξουμε «ΠΡΩΙΜΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗ!»: 0 / 10

---

(1024x768)

Κατεβάστε εδώ το επίσημο Wallpaper της στήλης...

---