---

Δευ 31 Ιαν 2005

Drunken Master (1978)

"You think you`re the only Master here? Well, my drunken gods don`t mess around. Nobody can fight like them"!!!

Η στήλη σήμερα θα αναφέρει τιμητικά το όνομα του φίλου μας με το username Max Stowe, ο οποίος την έβγαλε από το λήθαργο. Είναι αλήθεια, μέσα στην φούρια μου να βουτήξω όσο πιο βαθιά γίνεται στα z-movie και στα κλασικά sci-fi (μιας που τους έχω μια αδυναμία, τι να κάνω!) παραμέλησα την cult-o-μάνα κατηγορία που λέγεται kung fu. Με αυτό τον όρο αναφέρομαι σε όλες τις ταινίες πολεμικών τεχνών, κυρίως Ασιατικής παραγωγής-και σας παρακαλώ μην μου στείλετε μεηλ για να μου επισημάνετε ότι «τεχνικά, στο τάδε φιλμ δεν είναι kung fu αλλά jeet kune do» γιατί και να το κάνατε πάλι άσχετος θα παραμείνω. Ψάχνοντας λοιπόν ανάμεσα στο σωρό των εν λόγω ταινιών ,και με τη συνεχή γκρίνια του Max που ευγενικά μεν, επίμονα δε, μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν επρόκειτο να ανεχτεί ταινία με wire-work καταλήξαμε λοιπόν στο Drunken Master. Ορίστε, να ένας καλός λόγος να έρθετε να μας βρείτε στο forums.gr ή να μας στέλνετε mail. Μπορεί να δείτε το όνομά σας στη στήλη-κάτι που φυσικά θα αλλάξει τη ζωή σας. (Προσοχή:η πρόταση αυτή δεν αποτελεί νομική δέσμευση).

Το 1978 ο Jackie Chan δεν ήταν άγνωστος. Αντιθέτως, ήταν το ανερχόμενο αστέρι του είδους, προορισμένος να αναπληρώσει το κενό που άφησε πίσω του ο Βruce Lee,με τον θάνατό του το 1973. Ήδη ως το 1978 ο Chan, ο οποίος είχε μοιραστεί και την οθόνη με τον μεγάλο Bruce ( ρίξτε μια ματιά στο κλασικό Enter The Dragon και εντοπίστε το αγαπημένο trivia των φαν) είχε στην πλάτη του πάνω από είκοσι ταινίες-χωρίς να είναι πρωταγωνιστής σε όλες φυσικά-και εκείνη την χρονιά ,ιδιαίτερα παραγωγική για τον Jackie, με το Drunken Master ο Chan δημιούργησε το δικό του, άκρως προσωπικό στυλ πολεμικών τεχνών και σπλάπστικ κωμωδίας στο οποίο ακόμα και σήμερα, αν και σε παραγωγή Hollywood, επιμένει. Το χιούμορ του Drunken Master προέρχεται καθαρά από την ασυγκράτητη ενέργεια του τον Jackie και όχι από το σενάριο του Hsiao Lung (το οποίο δεν μπορώ να κρίνω αλλά το dubbing που έχω είναι για γέλια) και είναι μια ευχάριστη αλλαγή για το είδος ,μιας που ο Bruce Lee μπορεί να το έκανε προϊόν άξιο εξαγωγής αλλά έπεσε στην παγίδα της σοβαροφάνειας –οφειλόμενη κυρίως στα σενάρια που επειδή σπάνια άφηναν χώρο για κωμωδία κατέληγαν να είναι για γέλια. Αντιθέτως, εδώ κάθε καβγάς είναι από μόνος του ένα κωμικό σκετς, μιας που οι περισσότερες χορεογραφίες (οι οποίες κάποιες φορές βέβαια φαίνονται τηλεγραφημένες, ιδίως η πλάκα που σπάει ο Chan δέρνοντας τον βοηθό του πατέρα του) περιέχουν αστείρευτα κωμικά στοιχεία. Να σημειώσουμε ότι ο σκηνοθέτης Woo-ping Yuen, στην πρώτη του σκηνοθετική δουλειά (και για να είμαστε ειλικρινείς φαίνεται) είναι μια σημαντική μορφή του Ασιατικού σινεμά, όχι μόνο για μετέπειτα κλασσικές ταινίες όπως Iron Monkey, Legend Of A Fighter και Tiger Cage αλλά και για την σημαντική συμβολή του στο στήσιμο και την χορεογραφία των σκηνών που περιλαμβάνουν πολεμικές τέχνες. Σε περίπτωση που το όνομα δεν σας λέει τίποτα, να σας ενημερώσουμε ότι ο Yuen είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο όνομα στο χώρο και οι πιο πρόσφατες ,ευρύτερα γνωστές δουλειές του περιλαμβάνουν την τριλογία του Matrix, τα Kill Bill και φυσικά το Crouching Tiger Hidden Dragon. Ένας τρομαχτικά ταλαντούχος αρτίστας του ξύλου ως μορφή μπαλέτου, που θα έκανε επικές ακόμα και τις σφαλιάρες που ανταλλάσσω με τον Γκαρή.

Ο Jackie Chan υποδύεται τον Wong Fei Hung, ατίθασο και ταραχοποιό νεαρό, ο οποίος είναι ένα είδος λαϊκού ήρωα της Καντονέζικης παράδοσης και σαν πρόσωπο υπάρχει σε δεκάδες ταινίες (όπως πχ ο χαρακτήρας του Jet Li στο Once Upon A Time In Chine ή της Τsang Sze Man στο Iron Monkey- ναι, κοπέλα).Ο Fei Hung είναι γιος ενός γνωστού δασκάλου Kung fu αλλά μάλλον έχει μεγαλύτερο ταλέντο στο να δημιουργεί φασαρίες. Μία από εκείνες τις μέρες λοιπόν όπου θα θελες να μην έχεις σηκωθεί από το κρεβάτι, ο Fei Hung όχι μόνο δέρνει έναν αλαζόνα τύπο που εμπαίζε ένα φτωχό χωρικό αλλά καταφέρνει να φάει και ξύλο από τη μητέρα μιας κοπέλας στην οποία κάνει.. ανατολίτικο καμάκι. Τελικά, όχι μόνο ο δαρμένος παρουσιάζεται στον πατέρα για να ζητήσει την τιμωρία του Wong, αλλά η μητέρα της κοπέλας αποδεικνύεται θεία του (και η κοπέλα ξαδέρφη του). Ο πατήρ Wong, θυμωμένος και απογοητευμένος με τον γιόκα του προσπαθεί να τον συνεφέρει με σκληρές τιμωρίες (η πρωτοτυπία της προπόνησης και των τιμωριών που υπόκειται ο Chan είναι απίστευτη) αλλά τελικά αποφασίζει να τον στείλει για εκπαίδευση στον Su Hua Chi (Simon Yuen, πατέρας του σκηνοθέτη). Ο Hua Chi, ανεπανάληπτη φιγούρα (υπάρχει μέχρι και στο…Virtua Fighter!) φαινομενικά είναι ένας ηλικιωμένος μπεκρής, με μύτη μελιτζάνα και μονίμως κόκκινα μάγουλα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μέγας γνώστης του kung fu όπως και της μυστικής τέχνης του Drunken Boxing. Αν και στην αρχή ο Fei Hung βρίσκει τις μεθόδους του γέρου υπερβολικές (και όντως είναι! Φτάνει μόνο να δείτε πως ακριβώς ο Fei Hung κάνει κοιλιακούς), η ντροπιαστική ήττα του από τον Thunderfoot θα τον κάνει να σοβαρευτεί και να επιστρέψει στον γερο-Hua Chi για να μάθει τα μυστικά του Drunken Boxing. Το Dunken Boxing δεν είναι φανταστική εφεύρεση αλλά ένα υπάρχον στυλ (όχι όμως πλήρες αλλά περισσότερο μια συμπληρωματική τεχνική ,από ότι λένε οι ειδικοί), αν και λίγα είναι γνωστά για τον ιδεατή του. To γενικό νόημα είναι ότι οι απρόσμενες, φαινομενικά άτσαλες κινήσεις που μιμούνται αυτές ενός μεθυσμένου επικρατούν απέναντι σε αυτές των αυστηρά οργανωμένων πολεμικών τεχνών ακριβώς γιατί είναι απρόβλεπτες. Επιστρέφοντας στον Thunderfoot, πρόκειται για έναν επαγγελματία δολοφόνο, που γνωρίζουμε στα πέντε πρώτα λεπτά του φιλμ και που για μένα, είναι τα πιο ξεκαρδιστικά ακριβώς γιατί είναι τα πιο σοβαρά, με ανεπανάληπτες γκριμάτσες και ανυπόφορα ζουμ. Τον υποδύεται ο επίσης θρυλικός –για τις κλωτσιές του-Jang Lee Hwang (ο ασιάτης πρόγονος του Samuel Jackson;) και κάνει κόλπα που θα δείτε και δε θα τα πιστεύετε στην πρώτη του μάχη με τον Fei. Κάποια στιγμή στο μέσο της ταινίας ο σεναριογράφος πιθανότατα θυμήθηκε ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να οδηγηθούμε σε κορύφωση-οπότε, με χαρακτηριστικά άτεχνο τρόπο, ανακαλύπτεται μια αφορμή ώστε ο Thunderfoot να αναλάβει να σκοτώσει τον πατέρα του Fei Hung,δίνοντας στην τελική του σύγκρουση με τον Chan «βάρος» (λες και περιμένουμε να δούμε Scorsese) .Αναμφισβήτητα πάντως, οι μάχες από το μισό της ταινίας και μετά είναι κάτι το ανεπανάληπτο- αν και κάποιες φορές φαίνεται ότι υπάρχει ένα προκαθορισμένο μοτίβο. Το ταλέντο του Chan στο να μάχεται με ότι βρίσκει πρόχειρο, οι stuntmen που αναλαμβάνουν να αντικαταστήσουν τον Hua Chi (ο σκηνοθέτης και ο έτερος υιός του Simon Yeun) αλλά και οι απολαυστικοί χαρακτήρες που πλακώνονται μαζί τους (όπως ο Tyrone Hsu με το μπαμπού του) συνθέτουν ένα μωσαϊκό γεμάτο ενέργεια, η οποία δεν λέει να πέσει. Ακόμα και όταν δεν βλέπουμε μάχες αλλά μόνο τον Fei Hung που υπό τις οδηγίες του Hua Chi κάνει επίδειξη της κάθε μιας από τις οχτώ τεχνικές Drunken Boxing, το θέμα παραμένει αξιοθαύμαστο. Ο Chan λύνει και δένει το σώμα του, δοκιμάζει τα όρια του και ειλικρινά δεν θυμάμαι να τον έχω δει να φτάνει πάλι τόσο μεγάλα κέφια. Μια ταινία - σταθμός όχι μόνο για τους φαν του Jackie αλλά και γι αυτούς που ακόμα ψάχνουν να βρουν πως ένα κινηματογραφικό είδος που πολλές φορές δεν ξεπερνάει τα όρια του ερασιτεχνικού filmmaking είναι ικανό να συγκινήσει πολύ περισσότερο από τα υψηλά οκτάνια των πολυδιαφημισμένων παραγωγών. όπως Xωρίς να θέλουμε να προσβάλλουμε τον Jet Li και τους φαν του (άλλωστε θα είναι σύντομα φιλοξενούμενος της στήλης), το Drunken Master είναι ίσως η ταινία που αποδεικνύει γιατί ο Li παρά το αδιαμφισβήτητο ,εκρηκτικό ταλέντο του δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεπεράσει το status του αθλητή που κάνει φανταστικά πράγματα αλλά όσα κεφάλια και να σπάσει ακόμα δεν έχει εισβάλλει πλήρως στην καρδιά των φαν της καλόκαρδης, ανάλαφρης όσο και θεαματικής δράσης.



Βαθμολογία: (8/10)
Αν ο Πρωιμάκης πιεί ένα μπουκάλι ουίσκι για να με δείρει και βγει νοκ άουτ μόνος του. (10/10)

---

(1024x768)

Κατεβάστε εδώ το επίσημο Wallpaper της στήλης...

---