---

Δευ 08 Νοε 2004

Fright Night (1985)

"Where`s your coffin? Or do you have several?"

Oι γείτονες, ως γνωστόν, είναι αναγκαίο κακό. Αν ζεις απομονωμένος στις ερημιές βέβαια μπορείς να τους γλιτώσεις αλλά κινηματογραφικά σκεπτόμενοι ,τέτοιου είδους σπίτια στις εξοχές πρέπει να αποφεύγονται μιας και έλκουν κάθε είδους περιπλανόμενους δολοφόνους. Απ την άλλη, όταν δεν είσαι σίγουρος για το ποιόν του γείτονά σου, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Το Fright Night, μια διασκεδαστική, τολμώ να πω κλασσική, κωμωδία τρόμου από τον Tom Holland (και από αυτές που ένας δεκάχρονος dalaiklama δεν ξεχνάει εύκολα) χρησιμοποιεί προσφιλείς σεναριακές ιδέες που έχουμε θαυμάσει στα έργα του Hitchcock, και όχι μόνο. Έχουμε και λέμε λοιπόν, ο νεαρός Charley Breuster (William Ragsdale) είναι πεπεισμένος ότι ο νέος του γείτονας Jerry Dandrige (Chris Sarandon) κρύβει ένα μακάβριο μυστικό:Είναι βρυκόλακας, και παράλληλα ο κύριος υπεύθυνος για μια αλυσίδα φόνων νεαρών γυναικών στην περιοχή. Μοτίβο που θυμίζει από Rear Window μέχρι Arlington Road και The burbs, μόνο που εδώ ο Holland ξεκαθαρίζει ήδη από το πρώτο τέταρτο ότι είναι όντως έτσι, μιας το ζουμί δεν είναι το μυστήριο αλλά η δράση. Κρίμα που κανείς από τους φίλους του Jerry δεν τον πιστεύουν: Η κοπέλα του, Amy (Amanda Bearse, η μελλοντική αντιπάθεια του Al Bundy!) εκνευρίζεται από την προσοχή που ο Charley αφιερώνει στην παρακολούθηση το γείτονα και όχι σε αυτήν-αν και φταίει και η ίδια που από την αρχή της σχέσης τους ακόμα δεν του δίνει.. κοκό (και ο τυπάκος το χει ρίξει στην πορνογραφία)- και στη συνέχεια γοητεύεται από τους τρόπους του Dandridge. Η μοναχική και υπερπροστατευτική μητέρα του, Judy (Dorothy Fielding) φαίνεται και η ίδια ευχαριστημένη από τον νέο γείτονα, τον οποίον και προσκαλεί στο σπίτι-καταργώντας την δικλείδα ασφαλείας «ένας βρυκόλακας δεν μπορεί να μπει σπίτι σου, εκτός και αν τον προσκαλέσεις εσύ μια φορά» .Ο φίλος του, Evil Ed (Stephen Geoffreys) είναι αρκετά τρελός ώστε να του δίνει συμβουλές για το πώς σκοτώνεις ένα βρυκόλακα, αλλά έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Έχει καλές προθέσεις αλλά είναι ελάχιστα δημοφιλής, σχεδόν περιθωριακός και τελικά θα υποκύψει στον βαμπιρισμό και στο δέλεαρ της ανόδου στο κοινωνικό status («Ι know what’s like to be different.Only they won’t pick on you anymore..» όπως τον βεβαιώνει ο Dandridge.).Τέλος, ο τηλεοπτικός κυνηγός βρυκολάκων Peter Vincent (ο αείμνηστος Roddy McDowall στον ρόλο της καριέρας του!), η μόνη ελπίδα του Charley αποδεικνύεται δειλός και πολύ μακριά από το τηλεοπτικό alter ego του. Φυσικά, το μοτίβο του «λάθος άνθρωπος σε λάθος κατάσταση» είναι από τα πλέον κλασσικά (North by Northwest), το ίδιο και το πιο εξελιγμένο «χαρακτήρες στους οποίους κάποιος αποδίδει χαρακτηριστικά των τηλεοπτικών προσωπικοτήτων τους» (Galaxy Quest, The Three Amigos) αλλά ο ρόλος του McDowall έχει κάτι το νοσταλγικό. Ο ξεπεσμένος παρουσιαστής/ηθοποιός χαζοσειρών τρόμου φέρνει στο μυαλό τον ξεπεσμό των μεγάλων Lugosi και Karloff ή και των Hammer Studios, όταν το κοινό μετέφερε το ενδιαφέρον του σε serial killers και όχι στα πλάσματα της νύχτας –κάτι που ο Peter Vincent λέει με πικρία: «Τα παιδιά σήμερα δεν έχουν την υπομονή για βρυκόλακες. Θέλουν να δουν κάποιον τρελό δολοφόνο να τριγυρίζει κόβοντας κεφάλια».

Από την άλλη, ίσως δε χρειάζεται να ψάχνουμε τόσο πολύ την ταινία. Άλλωστε, όταν ο Vincent πείθεται για την ύπαρξη του βρυκόλακα, η ταινία κάνει σαφείς τις προθέσεις τις. Χιούμορ, τρόμος, ανώδυνη έλλειψη ποιότητας, αξιοπρεπέστατα για την εποχή εφέ από τον Richard Edlund και φυσικά ευπρόσδεκτοι νεωτερισμοί. Οι συμβάσεις του horror αντιστρέφονται: Οι πρωταγωνιστές δεν είναι ζευγαράκια με έντονη σεξουαλική ζωή που συνήθως τιμωρούνται από τον δολοφόνο για τη λαγνεία τους. Ο Charley ουσιαστικά διοχετεύει την έλλειψη σεξ στην ηδονοβλεψία, μόνο που έχει την ατυχία αντί για τσάμπα τσόντα να γίνει μάρτυρας αφαίμαξης. Επίσης, ο κυνηγός βρυκολάκων είναι ..κότα , ενώ ο σταυρός, που μέχρι τώρα ήταν πανάκεια απέναντι στους βρυκόλακες αποδεικνύεται ότι δεν έχει καμία δύναμη απέναντι τους αν αυτός που τον κρατάει δεν έχει πίστη (Ο βρυκόλακας μέχρι που ακουμπάει το σταυρό, πράγμα που έγινε θέμα συζήτησης ανάμεσα στους –τότε- μπόμπιρες για ολόκληρες εβδομάδες!) .Οι ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι φυσικά του Sarandon, ένας βρυκόλακας που σέβεται τους κινηματογραφικούς δράκουλες που έχουμε, μιας που η επικινδυνότητα του είναι ευθέως ανάλογη της γοητείας του (άλλωστε, ο Δράκουλας εξ ορισμού πρέπει να είναι γόης) και του Roddy McDowall. Ο Peter Vincent μπορεί να απέχει πολύ από τους κλασσικούς Van Helsing (έρχονται στο μυαλό οι Peter Cushing, Edward Van Sloan) αλλά γουστάρουμε που σε τελική ανάλυση καταφέρνει να φέρει σε πέρας μια αποστολή πέρα από τις δυνάμεις του και ταυτόχρονα να ανακτήσει την αξιοπρέπεια του, κάτι σαν τον Elvis του Bubba Ho-Tep. Δυστυχώς η καριέρα του Holland πήρε αδικαιολόγητα την κατιούσα, και μιλάμε για έναν σκηνοθέτη που ήξερε να γυρίζει –και να γράφει-ταινίες διασκεδαστικές, και ας μην επρόκειτο για έργα τέχνης (A Child`s Play, >Class of 1984, Scream For Help).Το Fright Night είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του είδους, παίζοντας και αντιστρέφοντας τους κανόνες της νεανικής ταινίας τρόμου και όμως, τα εύσημα τα δέχεται ο Wes Craven που έκανε το ίδιο πράγμα 21 χρόνια αργότερα. Και ο Holland; Παρέμεινε για όλους ο σκηνοθέτης του απαράδεκτου Thinner.



Tαινία: (6,5/10)
Aν ο Πρωιμάκης συλληφθεί να παρακολουθεί τους γείτονες με κιάλια: (10/10)

---

(1024x768)

Κατεβάστε εδώ το επίσημο Wallpaper της στήλης...

---