---

Σάβ 09 Ιαν 2016

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι (The Bridge on the River Kwai, 1957)
ΠΟΛΕΜΙΚΗ
Κάπου στην Ασία, κατά τη διάρκεια του Β` παγκοσμίου πολέμου, βρετανοί αιχμάλωτοι εργάζονται στη γραμμή του τρένου, στήνοντας παράλληλα μια γέφυρα πάνω από τον ποταμό Κβάι, η οποία θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των Ιαπώνων.
Πολεμικό έπος βασισμένο σε βιβλίο του Πιέρ Μπουλέ και μία από τις πιο θρυλικές ταινίες όλων των εποχών, άφησε και πίκρα για κάποιους βετεράνους, όπως τον ήρωα του φιλμ που είναι πραγματικό πρόσωπο. Ο συνταγματάρχης Νίκολσον επέδειξε μεγάλο ήθος σε κάθε επίπεδο, αλλά στην ταινία υπερτονίζεται ένας προσωπικός εγωισμός. Να ολοκληρώσει το έργο της γέφυρας πάση θυσία για λόγους τιμής, αφού το υποσχέθηκε στον ομόλογο ιάπωνα στρατιωτικό, εφόσον το ανέλαβε -η τελική ανατίναξη έρχεται από άλλη συμμαχική ομάδα. Ωστόσο, είναι ένα κινηματογραφικό έργο μεγάλης πνοής, από τα πρώτα επιτεύγματα του Ντέιβιντ Λιν που στη συνέχεια έδωσε τα «Λώρενς της Αραβίας», «Δόκτωρ Ζιβάγκο», «Η Κόρη του Ράιαν» κ.α. Αξέχαστη και η μελωδία που σφυρίζουν οι στρατιώτες. Επτά Όσκαρ και άλλη μία υποψηφιότητα.

Βαθμολογία: (4/5)



Καυτό Παρίσι (Paris: When It Sizzles, 1964)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Έχοντας σπαταλήσει τον χρόνο του στο Παρίσι χωρίς να έχει γράψει ούτε γραμμή, ένας σεναριογράφος συνειδητοποιεί ότι σε δύο μέρες οφείλει να παραδώσει το σενάριο στον παραγωγό. Έτσι, βρίσκει μια δακτυλογράφο και μαζί αρχίζουν να σκέφτονται τη δράση της ταινίας.
Ένα σενάριο που γράφεται σε κατάσταση τρέλας σε δυο μέρες γιατί τελειώνει η προθεσμία; Γιατί όχι; Είναι κάτι που έχει γίνει πολλές φορές στην κινηματογραφική βιομηχανία και ιδιαίτερα στο Χόλιγουντ. Ο Ρίτσαρντ και η Γκαμπριέλ ρίχνονται με τα μούτρα, και ενώ σκαρφίζονται την πλοκή και τις ατάκες, εμείς παρακολουθούμε τους δυο ήρωες μέσα στους ρόλους που φαντάζονται. Η κωμωδία, από τον Ρίτσαρντ Κουίν, είναι καλά στημένη, αλλά αστοχεί στο ρομάντζο που αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του έργου. Η Όντρεϊ Χέπμπορν και ο Γουίλιαμ Χόλντεν, δέκα χρόνια μετά την επιτυχή συνύπαρξή τους στη «Σαμπρίνα», προδίδονται από τη διαφορά ηλικίας που τώρα είναι εμφανής και δεν βοηθά να δημιουργηθεί η χημεία, δεν γίνεται πιστευτή στα πλαίσια ενός χολιγουντιανού ρομάντζου. Πάντως, ως παλαβή κωμωδία είναι ευχάριστη. Γκεστ εμφανίσεις ή φωνές off-screen από τους Τόνι Κέρτις, Μάρλεν Ντίντριχ, Φρανκ Σινάτρα, Φρεντ Αστέρ.

Βαθμολογία: (2/5)



Η Ανταρσία του Μπάουντι (The Bounty, 1984)
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο πλοίαρχος Γουίλιαμ Μπλάι αναλαμβάνει να οδηγήσει ένα μικρό πλοίο στην Καραϊβική για να μεταφέρει τρόφιμα για τους σκλάβους των βρετανικών αποικιών. Η τυραννική, όμως, και σκληρή συμπεριφορά του αναγκάζει τους ναύτες να εκκινήσουν ανταρσία εναντίον του.
Την πρώτη φορά που μεταφέρθηκε στην οθόνη το βιβλίο του Ρίτσαρντ Χάου, «Η Ανταρσία του Μπάουντ», ο ήρωας Φλέτσερ Κρίστιαν ερμηνεύτηκε από τον Κλαρκ Γκέιμπλ ως χαρακτήρας περιπετειώδης. Αργότερα, στη δεύτερη μεταφορά, ο Μάρλον Μπράντο τον βγάζει απαισιόδοξο φιλόσοφο που τυραννιέται από κάθε επιλογή που πρέπει να πάρει. Στην εδώ περίπτωση, ο Μελ Γκίμπσον, με ελάχιστες ατάκες διαθέσιμες (ηθελημένα, φαντάζομαι, από τον σεναριογράφο), δεν έχει έτοιμες απαντήσεις ή έστω απόψεις, δρα ενστικτωδώς και μόνο στην αγκαλιά της ιθαγενής Μαουτούα βρίσκει τελικά ένα νόημα ζωής. Από την άλλη, ο Άντονι Χόπκινς μας δίνει τον αυστηρό πλοίαρχο όχι με υστερικό τρόπο (όπως παλιά ο Τρέβορ Χάουαρντ), αλλά ως έναν άνθρωπο του καθήκοντος που τρέφει εκτίμηση για τον Κρίστιαν. Από τον γνωστό αυστραλό Ρότζερ Ντόναλντσον.

Βαθμολογία: (3/5)



Εχθροί, μια Ερωτική Ιστορία (Enemies, A Love Story, 1989)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Η ζωή του Χέρμαν Μπρόντερ μοιάζει να κυλά ήρεμα. Στην πραγματικότητα, όμως, επικρατεί πανικός, καθώς βρίσκεται να είναι παντρεμένος με τρεις γυναίκες.
Εβραίοι το 1949 στη Νέα Υόρκη, επιζήσαντες του ολοκαυτώματος. Ο Χέρμαν επέζησε γιατί τον έκρυβε η νυν πολωνέζα γυναίκα του, παλιά υπηρέτρια του, Γιαντγουίγκα, που τον λατρεύει και τον υπηρετεί δουλικά. Η Μάσα είναι η ερωμένη που αντιδρά με ακραίο ερωτισμό και ζητά κι αυτή γάμο, και η Ταμάρα είναι η πρώτη του γυναίκα που εθεωρείτο νεκρή και όμως, να που εμφανίζεται. Οι σχέσεις μεταξύ τους δεν είναι τόσο σχέσεις αντιπαλότητας και διεκδίκησης -έστω κι αν εμφανίζονται έτσι- όσο προσπάθειες να βρουν ένα νόημα ζωής μετά το σημάδεμα του πολέμου. Ο Χέρμαν ξέρει να ζει με φόβους και ενοχές, κι η αγάπη, του είναι κάτι τόσο ανοίκειο που προβάλλει σαν εχθρός. Πίσω από τον τόνο της αισθηματικής κομεντί εκτυλίσσεται το δράμα. Οι άνθρωποι αυτοί, έχοντας βιώσει τη ναζιστική φρίκη, προσπαθούν να μάθουν τη ζωή εκ νέου. Είναι λοιπόν ένα δράμα χαρακτήρων, στο οποίο το αθέατο παρελθόν είναι ένας βασικός πρωταγωνιστής-καταλύτης. Από τον Πολ Μαζούρσκι («Μια Γυναίκα Ελεύθερη (Ανύπαντρη Γυναίκα)», «Από τη Μόσχα στο Σουπερμάρκετ»), με τους Ρον Σίλβερ, Αντζέλικα Χιούστον, Λίνα Όλιν, Μαλγκορζάτα Ζαζάκοφσκα.

Βαθμολογία: (3/5)



Σχέσεις Πάθους (The Fabulous Baker Boys, 1989)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Ο Τζακ κι ο Φρανκ είναι δύο αδέλφια που επί χρόνια παίζουν πιάνο σε διάφορα κλαμπ. Όταν αποφασίζουν να συμπεριλάβουν και μια τραγουδίστρια στο νούμερο, δεν θα περίμεναν ότι αυτή μπορεί να αποβεί καταστροφική για τη μεταξύ τους σχέση.
Το σκηνοθετικό-συγγραφικό ντεμπούτο του Στιβ Κλόουβς (αργότερα συμμετείχε στα σενάρια των «Χάρι Πότερ») είναι μια ταινία που διαθέτει βασικές αρετές του παλιού καλού αμερικανικού σινεμά. Δεν είναι πρωτότυπο στόρι, αλλά είναι πολύ καλά δουλεμένο και με υπαινικτικούς διαλόγους και ερμηνείες από τους Μισέλ Φάιφερ, Τζεφ και Μπο Μπρίτζες. Ο Φρανκ είναι ο πρακτικός αδελφός, παντρεμένος με παιδιά. Έχει δεχτεί τη μουσική ως βιοπορισμό. Ο Τζακ είναι αληθινός καλλιτέχνης της τζαζ και έχει εγκαταλείψει το όνειρο για χάρη του Φρανκ. Η Σούζι έχει διατελέσει «συνοδός πολυτελείας», αλλά έχει ψυχική στόφα και μια αξιοπρέπεια. Ταιριάζουν με τον Φρανκ. Είναι δυο «ωραίοι τύποι» που σιχαίνονται τις συμβάσεις και τους γλυκερούς συναισθηματισμούς, τραυματισμένοι από το «τρένο» που έχασαν. Δυο γνήσιοι κρυφο-ρομαντικοί. Η σκηνή με τη Μισέλ με κόκκινη τουαλέτα πάνω στο πιάνο έχει μείνει κλασική στην ιστορία του σινεμά.

Βαθμολογία: (3/5)



(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

------------
Like us on Facebook or Follow us on Twitter

---