---

Σάβ 26 Σεπ 2015

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Λα Μπάμπα (La Bamba, 1987)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ιστορία της ζωής του Ρίτσι Βάλενς, του λατίνου τραγουδιστή του ροκ ν’ρολ, που βρήκε τραγικό θάνατο στα 17 του. Από τις φτωχικές ημέρες με την οικογένεια του στην Παϊκόμα της Καλιφόρνια, έως το απόγειο του με την επιτυχημένη διασκευή του «La Bamba».
Στη σύντομη ζωή του δεν πρόλαβε παρά να χαρεί τρία χιτ, ενώ τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια κύλησαν φυσιολογικά. Έτσι, ένα φιλμ για τον Ρίτσι Βάλενς διαθέτει ως μόνο δραματικό στοιχείο τον θάνατο του σε αεροπορικό δυστύχημα, όπου επέβαιναν και οι Μπάντι Χόλι και Μπιγκ Μπόπερ -τρεις ρόκερ δηλαδή που έκαναν το κοινό να ονομάσει την 3η Φεβρουαρίου 1959 «the day that music died». Έτσι, το φιλμ επικεντρώνεται σ` αυτή την απλή ζωή ενός αγοριού, ενός Αμερικανού απ` την Καλιφόρνια μεξικανικής καταγωγής, καθώς μεγάλωνε με τη μητέρα και τον αδελφό του, που αγάπησε τη μουσική, γνώρισε μια κοπέλα για την οποία έγραψε ένα τραγούδι κι έσβησε πριν γευτεί τη ζωή ολοκληρωμένα, σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης. Μικρή, τίμια, συμπαθητική ταινία, από τον Λούις Βαλντέζ, με τους Λου Ντάιαμοντ Φίλιπς, Εσάι Μοράλες και Ροσάνα ΝτεΣότο.

Βαθμολογία: (2/5)



Ταραγμένοι Ήρωες (Unstrung Heroes, 1995)
ΔΡΑΜΕΝΤΙ
Λος Άντζελες δεκαετία του 1960. Ένα 12χρονο αγόρι μαθαίνει ότι η μητέρα του πεθαίνει από καρκίνο. Ο πατέρας του, ένας αποτυχημένος εφευρέτης, δεν έχει την ωριμότητα να τον στηρίξει. Έτσι, το αγόρι αναγκάζεται να μεγαλώσει κοντά στους δυο ιδιόρρυθμους θείους του.
Βασίζεται στα απομνημονεύματα του νεοϋορκέζου συγγραφέα Φραντζ Λιντζ, όσο κι αν περιέχει μερικές σουρεαλιστικές καταστάσεις (π.χ. οι γραφικές παραξενιές των δυο θείων, στα όρια της άκακης τρέλας), αλλά λέγεται ότι η ζωή μιμείται την τέχνη. Αυτό που καταφέρνει η Νταϊάν Κίτον ως σκηνοθέτης, είναι να συνδυάσει μια μικρή «συμφωνία» συναισθημάτων με ένα «σκέρτσο» από εκκεντρικότητες και να τα φορμάρει όλα στο ύφος της δραματικής κωμωδίας. Συγκινείσαι, αλλά και γελάς με την ανθρώπινη κατάσταση. Ειδικότερα, πιάνει πολύ καλά τον σφυγμό της παιδικής ηλικίας όπου η σοβαρότητα των μεγάλων είναι ακατανόητη, ενώ η πιθανή τρέλα τους λειτουργική.

Βαθμολογία: (2.5/5)



Ο Τζογαδόρος (The Gambler, 2014)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ
Καθηγητής, τζογαδόρος, αλλά και γόνος πλούσιας οικογένειας, ο Τζιμ δεν σταματά να παίρνει ρίσκα, μέχρι που δανείζεται χρήματα από έναν μαφιόζο και βάζει σε «υποθήκη» την ίδια του τη ζωή.
Μπορούμε να δούμε το φιλμ σαν μέρος τριλογίας, μαζί με τα «Σκότωσε τους Γλυκά» και «Ο Συνήγορος», όπου ανιχνεύεται η μαύρη όψη της αμερικανικής παραοικονομίας. Ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1974 του Κάρελ Ράις, το παρόν δια χειρός Ρούπερτ Γουάιτ («Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση», «Τάσεις Φυγής») έχει τα ελαττώματα πολλών σύγχρονων αποδόσεων. Θέλοντας να είναι «μοντέρνα», καταφεύγει σε έναν μάλλον επιφανειακό, στιλιστικό κυνισμό, χάνοντας την υπαινικτική γραφή χαρακτήρων των παλιών φιλμ. Μπορεί ο Μαρκ Γουόλμπεργκ να αιχμαλωτίζει το μάτι με την ψυχραιμία του, αλλά λίγο μας πείθει ότι είναι καθηγητής αγγλικής φιλολογίας και ταυτόχρονα αυτοκαταστροφικός χαρτοπαίκτης. Από την άλλη, η ιστορία είναι δεμένη, στρωτή και προσφέρει μια ψυχαγωγική θέαση. Συμμετέχουν οι Τζέσικα Λανγκ και ο Τζον Γκούντμαν.

Βαθμολογία: (2/5)



Φαντάσματα (Jessabelle, 2014)
ΤΡΟΜΟΥ
Η Τζέζεμπελ επιστρέφει στο πατρικό της προκειμένου να αναρρώσει από ένα σοβαρό ατύχημα. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπη με ένα πνεύμα που την περίμενε για χρόνια και δεν σκοπεύει να την αφήσει να ξεφύγει.
Ίσως λίγο καλύτερο από το ανυπόφορο «Ouija: Πίνακας Πνευμάτων», αλλά έτσι κι αλλιώς μετριότατο, το φιλμ του Κέβιν Γκρετέρτ (μοντέρ στα «Saw» και σκηνοθέτη στα «Saw: The Final Chapter» και «Saw VI») ξεκινάει να μας φτιάξει μια ατμόσφαιρα Νότου στα νοτερά μπαγιού της Λουιζιάνας, και σταδιακά, χωρίς μάλιστα ιδιαίτερες σκηνές τρόμου, επιστρατεύει τα κλισέ (βουντού κ.λπ), μπολιάζοντας και με κάποια στοιχεία μελό, και φτάνοντας σε ένα τέλος που δεν ικανοποιεί ούτε τους φίλους του μεταφυσικού, ούτε τους ρεαλιστές. Σίγουρα, σου μένει η ατμόσφαιρα και η ερμηνεία της αυστραλής Σάρα Σνουκ στον βασικό ρόλο.

Βαθμολογία: (1.5/5)



Almanac: Η Μηχανή του Χρόνου (Project Almanac, 2014)
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Μια παρέα εφήβων ανακαλύπτει σχέδια για την κατασκευή μιας μηχανής που ταξιδεύει στον χρόνο. Το εγχείρημα στέφεται με επιτυχία, αλλά το παιχνίδι με το παρελθόν θέτει σε κίνδυνο το μέλλον.
Περιπέτειες με ταξίδια στον χρόνο έχουν γυριστεί πάμπολλες σ` όλη την ιστορία του σινεμά, και κάθε δεκαετία αντικατοπτρίζει την εφηβική της κουλτούρα. Δυστυχώς, η νέα εκδοχή δεν έχει ούτε τη δραματουργική δομή των «Επιστροφή στο Μέλλον», ούτε τον ρομαντισμό του «Το Φαινόμενο της Πεταλούδας». Έφηβοι που υποτίθεται ότι κάποιοι απ` αυτούς θέλουν να φοιτήσουν στο ΜΙΤ, πάνε στο κοντινό παρελθόν για να το παίξουν... ωραίοι στα πάρτι, να κερδίσουν στο λότο κ.λπ., χώρια που μέχρι να σκεφτούν πώς να ενεργοποιήσουν τη μηχανή, κοντεύουμε να βαρεθούμε. Κοντά σ’ αυτά, η ιστορία εξελίσσεται μέσα από λήψεις αμοντάριστου υλικού αλά «Blair Witch Project» και «Μεταφυσική Δραστηριότητα», κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό. Και καθώς η περιπέτεια αρχίζει κάπως να ζεσταίνεται, τελειώνει άδοξα, παραμένοντας ανυπόφορα μικρής εμβέλειας. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Ντιν Ισράελαϊτ, σε παραγωγή του Μάικλ Μπέι («Transformers»), με τον Τζόνι Γουέστον να σώζει κάπως το εγχείρημα, χάρη στην ερμηνευτική γοητεία του.

Βαθμολογία: (1.5/5)



(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

------------
Like us on Facebook or Follow us on Twitter

---