---

Σάβ 12 Σεπ 2015

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Ατέλειωτη Αγάπη (Endless Love, 1981)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Δύο νεαρά παιδιά, η Τζέιντ κι ο Ντέιβιντ, ερωτεύονται. Το πάθος τους όμως θα βρει αντίθετους του γονείς της κοπέλας, που προσπαθούν να τους κρατήσουν μακριά. Αυτό θα φέρει άσχημα αποτελέσματα, με τον Ντέιβιντ να καίει το σπίτι του και να εκδιώκεται.
Δεκατρία χρόνια μετά το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», ο Φράνκο Τζεφιρέλι σκηνοθετεί και πάλι έναν εφηβικό έρωτα, από ένα βιβλίο του Σκοτ Σπένσερ, χάνοντας κατά πολύ την ουσία του κειμένου. Στο βιβλίο, ο ώριμος πια Ντέιβιντ αναπολεί όσα συνέβησαν και μας πείθει για το πάθος του παλιού έρωτα. Στο φιλμ, όλα μπαίνουν σε γραμμική σειρά αφήγησης ως ένα ερωτικό θρίλερ σε παρόντα χρόνο, ενώ η απερίσκεπτη ενέργεια του Ντέιβιντ να βάλει φωτιά στο σπίτι της κοπέλας ώστε να τη σβήσει και να γίνει ήρωας στα μάτια των εχθρικών γονιών της, παίρνει τη μορφή μελετημένης στρατηγικής. Αλλά και οι σκηνές συνεύρεσης των δυο νέων δεν γράφουν σωστά τον ευαίσθητο χαρακτήρα του νέου -ενώ η Μπρουκ Σιλντς ταιριάζει στον ρόλο. Έτσι κι αλλιώς, ο Τζεφιρέλι αποδίδει περισσότερο ως σκηνοθέτης όπερας, και στο σινεμά μπερδεύει κάπως τη δραματουργία με τις «όμορφες εικόνες». Το φιλμ, ξεπερασμένο πια, μπορεί να αρέσει ακόμη σε μικρά κορίτσια.

Βαθμολογία: (1/5)



Η Σαραντάρα και ο Πρωτάρης (Class, 1983)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Όταν το πλούσιο κολεγιόπαιδο Σκιπ μαθαίνει ότι ο ντροπαλός συγκάτοικος του, Τζόναθαν, είναι αποτυχημένος στα αισθηματικά, τον στέλνει στην πόλη για να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα. Εκεί, ο Τζόναθαν ξελογιάζεται από την ακαταμάχητα σέξι, μεγαλύτερη του, Έλεν, μη γνωρίζοντας ότι είναι η μητέρα του Σκιπ.
Το φιλμ θα ήθελε ίσως να είναι μια νέα προσέγγιση του «Πρωτάρη» (ιστορία ενηλικίωσης), όμως το σενάριο δεν βοηθάει να δημιουργηθεί κάποιος άξονας ώστε να ξέρουμε τι παρακολουθούμε. Μοιάζει με κομεντί και πραγματικά υπάρχουν αρκετές αστείες σκηνές. Κάθε φορά όμως που τα πράγματα σοβαρεύουν (όταν γίνονται αποκαλύψεις), οι ήρωες δεν αποκαλύπτονται ως δραματικοί χαρακτήρες, αλλά ως υποκείμενοι σε ατυχήματα στα οποία αντιδρούν επιφανειακά (έναν τσακωμό κ.λπ ), χώρια που η υποτιθέμενη χημεία του νεαρού με τη μητέρα σχεδόν δικαιολογείται απλά λόγω του αλκοολισμού της, κάτι που καλεί για δράμα χωρίς αυτό να συμβαίνει. Ο παλιός Λιούις Τζον Καρλίνο θα έπρεπε να είχε γράψει ο ίδιος το σενάριο, αφού στην καριέρα του διέπρεψε ως ικανός σεναρίστας, έχοντας σκηνοθετήσει μόνο τρεις ταινίες, με μόνη διακεκριμένη το «Ο Κληρονόμος της Βίας». Με τους Ζακλίν Μπισέ, Ρομπ Λόου, Άντριου ΜακΚάρθι.

Βαθμολογία: (1.5/5)



Dolphin Tale 2 (2014)
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ
Χρόνια μετά τη διάσωση της Γουίντερ, η μάχη για το αξιαγάπητο δελφίνι δεν τελειώνει, καθώς, μετά τον θάνατο της θετής μητέρας του, πρέπει να βρεθεί νέο ταίρι για να μη μεταφερθεί σε άλλο ενυδρείο.
Το δεύτερο επεισόδιο μπορεί να μη διαθέτει το ευχάριστο ξάφνιασμα του πρώτου (το δελφίνι υποδυόταν τον ίδιο του τον εαυτό και όσα έζησε), όμως ο ίδιος σκηνοθέτης, τώρα και σεναριογράφος, Τσαρλς Μάρτιν Σμιθ, καταφέρνει να ψυχαγωγήσει (άρα και να διδάξει) το παιδικό κοινό, παρουσιάζοντας την ιστορία με μια κάπως ντοκιμαντερίστικη αληθοφάνεια. Η αφήγηση δηλαδή επιμένει στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, ώστε κάθε εξέλιξη να παρουσιάζει γνήσιο ενδιαφέρον, χωρίς ίσως το σύνηθες χολιγουντιανό θρίλερ και το βεβιασμένο μελό, χωρίς να μας υποβάλλει τη συμπεριφορά του δελφινιού ως ανθρωπομορφική, αποδίδοντας εντέλει μια πιο ουσιώδη, ώριμη συγκίνηση. Διδάσκει χωρίς διδακτισμό. Πάντα με το ίδιο ικανό καστ: Μόργκαν Φρίμαν, Άσλεϊ Τζαντ, αλλά και Κρις Κριστόφερσον κ.α.

Βαθμολογία: (2.5/5)



Electric Slide (2014)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο Έντι γνωρίζει την ελκυστική Πολίν, και οι δυο τους εκπληρώνουν τις πιο ζωηρές φαντασιώσεις τους. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που τα δάνεια που στήριζαν την πλουσιοπάροχη ζωή του Έντι, αρχίζουν να του χτυπούν την πόρτα. Προκειμένου να πληρώσει τα χρέη του, ο Έντι και η Πολίν θα ξεκινήσουν σειρά από ληστείες σε τράπεζες.
Πρώτη απόπειρα του πολύ φρέσκου Τρίσταν Πάτερσον (προηγήθηκε ένα αδιάφορο ντοκιμαντέρ) να κάνει ταινία μυθοπλασίας, μάλλον με τη διάθεση να αναπαραστήσει τον καπιταλιστικό αμοραλισμό των 1980 στο Λος Άντζελες (με λάθος αντίληψη για ιστορίες όπως το «Με Κομμένη την Ανάσα»), αλλά καταλήγοντας να κάνει ένα στιλιστικό κατασκεύασμα (φωτογραφία, ρούχα, σκηνικά) διαφημιστικής λογικής, αδιαφορώντας να ψάξει τον ήρωα και τις γυναίκες του ως χαρακτήρες, να μας δώσει να καταλάβουμε τα κίνητρα τους για κάθε συμπεριφορά. Έτσι, το επιτελείο από ικανούς ηθοποιούς όπως οι Τζιμ Στάρτζες, Κλοέ Σεβινί, Πατρίσια Αρκέτ κ.λπ. έως και ο Κριστόφ Λαμπέρ, δεν έχουν πραγματικούς ρόλους να ερμηνεύσουν, αλλά χρησιμοποιούνται μοντελίστικα ως τύποι. Το χαζεύεις ως χρονικό, αλλά χωρίς δραματουργία, απλά το χαζεύεις.

Βαθμολογία: (1/5)



Το Βιβλίο της Ζωής (The Book of Life, 2014)
ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ
Ο Μανόλο προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, κάνοντας ένα περιπετειώδες ταξίδι που εκτείνεται σε τρεις φανταστικούς κόσμους.
Από τον ειδικευμένο στα animation Χόρχε Ρ. Γκουτιέρεζ («El Tigre: The Adventures of Manny Rivera») και σε παραγωγή του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, έχουμε μια μεξικάνικης κουλτούρας ταινία που μέσα από ένα ερωτικό νεανικό τρίγωνο και με φόντο τη γιορτή της Μέρας των Νεκρών (που συστήνεται στο αμερικάνικο κοινό σαν παραλλαγή του Halloween), δημιουργεί μια οπτική φαντασμαγορία (ποταμοί χρωμάτων), με σκηνοθετική δεξιοτεχνία που αναδεικνύει τη λατινική παράδοση μέσα από μια φρέσκια μοντέρνα αντίληψη, εμπλουτισμένη με μουσική μαριάτσι σε μείξη με σύγχρονη ποπ. Οι διάλογοι μπορεί να μην είναι σπουδαίοι, αλλά η κινηματογραφία αποζημιώνει το νεανικό κυρίως κοινό.

Βαθμολογία: (2.5/5)



(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

------------
Like us on Facebook or Follow us on Twitter

---