---

Σάβ 28 Φεβ 2015

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Αληθινά Χρώματα (True Colors, 1991)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Ο Τιμ, γόνος πλούσιας οικογένειας, συναντά στη νομική σχολή τον Πίτερ, έναν συμφοιτητή του που διατείνεται ότι προέρχεται από ανάλογη κοινωνική τάξη. Τα δυο αγόρια γίνονται φίλοι αχώριστοι, αλλά σύντομα ο Τιμ ανακαλύπτει ότι ο «κολλητός» του δεν είναι αυτός που λέει και επιπλέον κρύβει φιλοδοξίες που φτάνουν μέχρι το αξίωμα του γερουσιαστή.
Θα ήθελε να είναι μια ταινία που μελετά σοβαρά τον πολιτικό αριβισμό, αλλά ο Χέρμπερτ Ρος («Ανθισμένες Μανόλιες») έχει στα χέρια του ένα σενάριο που ρέπει προς τη σαπουνόπερα. Σεναριακές ευκολίες, φλύαρα αυτονόητες κόντρες, συμβάσεις εξέλιξης των πραγμάτων και μια φοβερή αναληθοφάνεια. Ενώ είναι πολύ φανερό το τι καπνό φουμάρει ο καθένας από τους δυο ήρωες, ο άλλος (και οι άλλοι), τάχα δεν το καταλαβαίνουν, απλά για να κυλήσει το στόρι. Τουλάχιστον, ο Τζον Κιούζακ (ο ταπεινής καταγωγής φιλόδοξος) και ο Τζέιμς Σπέιντερ («Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες») παίζουν καλά.

Βαθμολογία: (2/5)



Οι Σπεσιαλίστες (The Specialist, 1994)
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΕΣ ΘΡΙΛΕΡ
Η Μέι Μανρό έχει υποσχεθεί εκδίκηση στους μαφιόζους που σκότωσαν τους γονείς της. Για να το καταφέρει αυτό, ζητά τη βοήθεια του σπεσιαλίστα στα εκρηκτικά, Ρέι Κουίκ. Όμως, το αφεντικό της μαφίας, ο γιος του κι ένας ψυχωτικός πληρωμένος δολοφόνος δεν έχουν σκοπό να τους αφήσουν να ξεφύγουν.
Ο περουβιανός σκηνοθέτης Λουίς Γιόσα (συνωνυμία με την συμπατριώτισσα συνάδελφο), που μας είχε δώσει το cult «Ανακόντα» (με την πολυτέλεια ενός Γιον Βόιτ στο καστ), ανέλαβε ένα σενάριο που προσπαθεί να συνδυάσει το φιλμ νουάρ και τις ταινίες δράσης με ήρωες εκτελεστές. Και βέβαια, η μοιραία Σάρον Στόουν καλείται να εφαρμόσει το know-how του «Βασικού Ενστίκτου» στο οποίο είχε διαπρέψει δυο χρόνια πριν. Ενώ, τρία χρόνια πριν το «Cop Land», ο Σταλόνε προσπαθεί να αφήσει την εικόνα του σούπερ μαχητή και να υποδυθεί ένα πιο σοφιστικέ ex-CIA hit-man και τώρα βομβιστή-ελεύθερο επαγγελματία. Φτωχό, ανέμπνευστο σενάριο και φτωχό στόρι που καμουφλάρεται ως κάτι καλύτερο πίσω από διαλόγους «με σημασία», αλλά εντέλει δεν αφήνει πολλά. Λίγο σεξ, λίγο μυστήριο, λίγη ανατίναξη, κάποιο σασπένς, τουλάχιστον καλή ροή, αληθοφανείς γκρίζοι χαρακτήρες και ένας Τζέιμς Γουντς σε ρόλο κακού που μάλλον κλέβει την παράσταση. Σε ανάλογους ρόλους και με καρικατουρίστικη υπερβολή βρίσκουμε και τον Έρικ Ρόμπερτς (αδελφό της Τζούλια), όπως και τον κάποτε εξαιρετικό Ροντ Στάιγκερ.

Βαθμολογία: (2/5)



Ο Κύριος Χούλα Χουπ (The Hudsucker Proxy, 1994)
ΚΩΜΩΔΙΑ
Όταν ο πρόεδρος μιας μεγάλης εταιρίας αυτοκτονεί, οι μέτοχοι βρίσκουν ως μόνη λύση για να ελέγξουν τις μετοχές το να τοποθετήσουν έναν αφελή στη θέση του κι αφού η εταιρία φτηνύνει να την αγοράσουν. Τη θέση αυτή την παίρνει ο επαρχιώτης Νόρβιλ, ο οποίος είναι όντως αφελής, τελείως άγνωστος, αλλά και ιδεαλιστής.
Από τον Τζόελ Κοέν και με τη συνεργία του αδελφού του, Ίθαν, στο σενάριο, έχουμε μια κωμωδία ή σάτιρα των επιχειρηματικών ηθών και εθίμων τοποθετημένη στα 1950 (σε art-deco 1930), αλλά και με διάθεση σκρούμπολ κωμωδίας εκείνης της εποχής, με την Τζένιφερ Τζέισον Λι να παίζει τον απαραίτητο ρόλο του τρομερού θηλυκού. Ο Τιμ Ρόμπινς που υποδύεται τον αφελή έχει την ατυχή για τους κατεργαράκους μετόχους (ένας από τους οποίους και ο ισχυρός Πολ Νιούμαν) ιδέα, να εφεύρει το χούλα-χουπ που φέρνει επιτυχία και χρήμα. Το θέμα είναι ότι υπάρχει λίγη ουσία στην εξέλιξη της ιστορίας και παρά πολύ στυλ στην αναβίωση του σκρούμπολ, έτσι, μόνο για την αισθητική της όλης ιστορίας, με αναφορές στον Φρανκ Κάπρα, τον Χάουαρντ Χόουκς κ.α. Αν μη τι άλλο, είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα.

Βαθμολογία: (2.5/5)



Άντρες με τα Όλα τους (The Full Monty, 1997)
ΚΩΜΩΔΙΑ
Στα όρια της οικονομικής καταστροφής, έξι άνεργοι εργάτες αποφασίζουν να φτιάξουν μια ομάδα ανδρικού στριπτίζ. Τα εμπόδια είναι πολλά, αλλά δεν το βάζουν κάτω.
Έξυπνη ιδέα, ελάχιστη πλοκή, λιτό αλλά περιεκτικό σενάριο και μία από τις πιο διάσημες βρετανικές γλυκόπικρες κωμωδίες πάνω στο θέμα της ανεργίας. Ο Πίτερ Κατανέο παίρνει το βαρύ μικροσύμπαν των ταινιών του Μάικ Λι και του Κεν Λόουτς, και το προσφέρει παρηγορητικά, με την ανάσα του χιούμορ. Ο ρεαλισμός δοσμένος ανεκδοτολογικά, μέσα από αστείες φάσεις, όχι μόνο δεν αναιρείται αλλά ενισχύεται. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, εκτός από το πρόβλημα της ανεργίας, υπάρχει και αυτό του κύρους του αρσενικού απέναντι στη σύζυγο. Ένας άνεργος είναι ένας ακυρωμένος άντρας; Κατά έναν τρόπο, η απόφασή τους να «κατεβάσουν τα βρακιά» χειροκροτήθηκε από τις γυναίκες τους, όχι μόνο γιατί έκαναν καθετί για να κερδίσουν τον επιούσιο, αλλά γιατί κερδήθηκε μια βαθύτερη ισότητα. Οι γυναίκες στην ανάγκη «τα έχουν κατεβάσει» με πολλούς τρόπους και ξέρουν. Άψογοι οι Ρόμπερτ Καρλάιλ, Τομ Γουίλκινσον, Μαρκ Άμπι κ.α.

Βαθμολογία: (3/5)



Μεγάλα Κόλπα σε Μικρή Πόλη (Cemetery Junction, 2010)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Ο έρωτας αλλάζει τη βαρετή πραγματικότητα τριών φίλων σε μια μικρή πόλη. Όλα αρχίζουν όταν ο ένας εξ αυτών ερωτεύεται σφόδρα την κόρη του αφεντικού του, η οποία όμως είναι ήδη αρραβωνιασμένη με άλλον.
Κομεντί στην επιφάνειά της, κατά βάθος κοινωνικό δράμα ενηλικίωσης με στοχασμούς που βρίσκεις στον Κεν Λόουτς και τον Μάικ Λι. Ο ένας φίλος έχει αποφασίσει να γίνει κοστουμάτος υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρίας, ο άλλος, ο Μπρους, που είναι ο βασικός ήρωας, κομμάτι απείθαρχος αλά Τζέιμς Ντιν, παλαντζάρει στο να εξακολουθήσει την άσκοπη μαγκιά ή να ακολουθήσει τον ίδιο συμβιβασμό, και ο τρίτος είναι ο «χαζός» καλαμπουρτζής που θα παραμείνει ένα παιδί της γειτονιάς. Ο Μπρους θα αισθανθεί ότι το μέλλον στην εταιρία είναι μια μακρά ανούσια πορεία προς τη σύνταξη και τα γεράματα, και τίποτε άλλο. Και η μόνη ορατή επανάσταση είναι ο έρωτας. Ντελικάτη καταγραφή των «κατά συνθήκη ψευδών» και της ποίησης της νεότητας από τους δημιουργούς του αυθεντικού αγγλικού «The Office», Ρίκι Ζερβέ και Στίβεν Μέρτσαντ.

Βαθμολογία: (3/5)



(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---