---

Τετ 28 Ιαν 2015

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Ο Επιθεωρητής Κάλαχαν Ξαναχτυπά (The Enforcer, 1976)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Μια τρομοκρατική ομάδα ανοίγει πόλεμο με την πόλη του Σαν Φρανσίσκο κι απαιτεί λύτρα για να μην τινάξει όλη την πόλη στον αέρα. Ο επιθεωρητής Χάρι Κάλαχαν, που βρίσκεται σε διαθεσιμότητα λόγω της ανορθόδοξης μεθόδου του σε μια ληστεία τράπεζας, δεν αποφεύγει να ακολουθήσει τα βήματα των τρομοκρατών.
Τρίτο φιλμ με ήρωα τον Βρώμικο Χάρι και ίσως πιο ενδιαφέρον γιατί στον πυρήνα, γύρω από την όλη πλοκή και δράση, βρίσκεται η συναδελφική σχέση που αναπτύσσει ξαφνικά με μια αστυνομικίνα που του φορτώνουν ως παρτενέρ, κάτι αδιανόητο για τις φαλλοκρατικές του πεποιθήσεις. Έτσι, και οι λακωνικές του ατάκες που δημιουργούν πάντα τη νότα του χιούμορ, παίρνουν μια άλλη χροιά. Εντέλει, πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα στη δράση, το χιούμορ και την εξέλιξη των χαρακτήρων. Μαζί με τον Κλιντ Ίστγουντ, η πολύ καλή, θεατρική κυρίως, Τάιν Ντέιλι. Από τον παλιό σκηνοθέτη δράσης, Τζέιμς Φάργκο.

Βαθμολογία: (2.5/5)

Demolition Man (1993)
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Λος Άντζελες, 1996. Ο σκληροτράχηλος αστυνομικός Τζον Σπάρταν συλλαμβάνει έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, τον Φίνιξ, αλλά κατηγορείται για άσκοπη βία και μπαίνει σε κρυογενετική κάψουλα. Μετά από αρκετά χρόνια, αναγκάζονται να τον «ξεπαγώσουν» αφού είναι ο μόνος που μπορεί να συλλάβει εκ νέου τον Φίνιξ.
Περισσότερο μια σάτιρα της new-age φιλοσοφίας σε high-tech εκδοχή, παρά μια περιπέτεια δράσης, το «Demolition Man» δεν είναι βέβαια ταινία αξιώσεων, αλλά περιέχει αρκετές έξυπνες σκηνές γύρω από την ουτοπία μιας μελλοντικής ειρηνικής κοινωνίας όπου όλα είναι εν τάξει. Στόχος της αστυνομίας είναι να δίνει πρόστιμα αν πεις μια κακή κουβέντα, το σεξ γίνεται αποστειρωμένα χωρίς επαφή, με τεχνητό ενεργειακό τρόπο, τα φαγητά είναι πιο compact κι από σούσι, όλοι είναι ντυμένοι σαν σε ντεφιλέ υψηλής ραπτικής κ.λπ. Βέβαια (και δραματουργικά ευτυχώς), παρακάτω βλέπουμε ότι οι μεγαλοκομπίνες συμβαίνουν ιεροκρυφίως κι εδώ. Τα καλαμπούρια προκύπτουν από αυτή την επιφανειακή ονειρική σάχλα, την οποία οι δυο «βρώμικα» πραγματικοί ήρωες από το παρελθόν, ο Σιλβέστερ Σταλόνε (ο σκληρός αλλά τίμιος μπάτσος) και ο Γουέσλεϊ Σνάιπς (ο τρελός κακός, sportsman της βίας), ανατρέπουν σαν λεπτή κρούστα που φεύγει με ένα φύσημα. Διασκεδαστικό.

Βαθμολογία: (2/5)

Τζακ (Jack, 1996)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ
Μαθήματα αγάπης κι αλτρουισμού μέσα από την ιστορία ενός παιδιού, του Τζακ, με σπάνιο σύνδρομο γήρανσης, το οποίο είναι δέκα χρονών και μοιάζει σαραντάρης.
Άγνωστο πώς του ήρθε του Φράνσις Φ. Κόπολα να κάνει μια τέτοια ταινία, αλλά είναι αλήθεια ότι του αρέσει να δοκιμάζει τα πάντα, όπως τότε που είχε κάνει την επιτυχημένη κωμωδία «Η Πέγκυ Σου Παντρεύτηκε». Πάντως, το φιλμ θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον (το λέμε από κινηματογραφική περιέργεια κι όχι ως διαπίστωση λάθους) αν τον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν τον αναλάμβανε ο ειδήμων του «έντεχνου μελό», ο αρμόδιος Ρόμπιν Γουίλιαμς, που έχει το μονοπώλιο σε ήρωες που είναι ελαττωματικοί, καημένοι έως και ρομπότ, και που ακόμη και σε μορφή κωμωδίας σού κρυφοσπαράζουν την καρδιά. Ο Τζακ και οι γονείς του, ο Τζακ και οι δάσκαλοι, ο Τζακ και τα παιδιά στο σχολείο που θα τον πειράξουν αλλά εκείνος θα τους διδάξει με τη στάση του ανθρωπιά κ.λπ.. Εν πάση περιπτώσει, καλό είναι στο είδος του και θα ικανοποιήσει τους εραστές των ανθρωπιστικών μηνυμάτων σε αμερικανικό φορμά.

Βαθμολογία: (2.5/5)

Η Πόλη του Πάθους (The Hi-Lo Country, 1998)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Δύο στενοί φίλοι, ο Πιτ κι ο Μπιγκ Μπόι, επιστρέφουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλο που είναι και οι δυο τους δημοφιλείς στο αντίθετο φύλο, ο Πιτ φαίνεται να ζει έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση με τη Μόνα, η οποία είναι παντρεμένη. Κι ενώ ο Πιτ το παίρνει απόφαση ότι δεν μπορεί να την αποκτήσει και στρέφει το ενδιαφέρον του στην Τζοζέφα, μαθαίνει ότι η Μόνα διατηρεί ερωτική σχέση με τον Μπιγκ Μπόι.
Όχι από τις μεγάλες ταινίες του Στίβεν Φρίαρς, αλλά ενδιαφέρουσα. Ελεγεία πάνω στο Φαρ Ουέστ και τους τελευταίους καουμπόι, με φροϋδικούς υπαινιγμούς όπως στα γουέστερν των 1950, π.χ. «Το Κόκκινο Ποτάμι». Υπάρχει δηλαδή μια υπολανθάνουσα «ανδροφιλία», με την έννοια ότι ο κολλητός και τα άλογα έχουν μεγαλύτερη σημασία στη ζωή από μια γυναίκα. Οι αχανείς, άνυδρες εκτάσεις του Νέου Μεξικού μεγαλύνουν δράματα που μοιάζουν πιο αστικά από ό,τι θα έπρεπε για τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον. Ο Φρίαρς το βαραίνει παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε. Μέτρο του πώς θα έστεκε καλύτερα, είναι η ερμηνεία του Γούντι Χάρελσον ως Μπιγκ Μπόι, που κουβαλά τη μαγκιά και την μπλόφα στο βλέμμα όπως ένας τζογαδόρος. Στον ρόλο του Πιτ ο Μπίλι Κράνταπ, της μοιραίας κοπελιάς η Πατρίτσια Αρκέτ και της καλής γυναίκας η Πενέλοπε Κρουζ.

Βαθμολογία: (2.5/5)

Stalingrad (2013)
ΠΟΛΕΜΙΚΗ
Στη διάρκεια μιας από τις πιο αιματοβαμμένες μάχες του Β` Παγκοσμίου, ένας καταδικασμένος έρωτας γεννιέται στο ερειπωμένο Στάλινγκραντ, κόντρα στη φρίκη και την εξαθλίωση του πολέμου.
Ίσως η μεγαλύτερη υπερπαραγωγή της Ρωσίας, με τεράστια εμπορική επιτυχία στη χώρα, δια χειρός του Φέντορ Μπόνταρτσουκ. Εντυπωσιακές συγκρούσεις με πολύ καλά 3D εφέ χολιγουντιανού επιπέδου, πολλά slow-motion, και στο κέντρο ιστορίες έρωτα. Συνδυάζει την παλιά ακαδημαϊκή αφήγηση που θέλει να αναπαραστήσει μεγάλες στιγμές πολέμου, συγκινώντας ταυτόχρονα με τα συναισθήματα των ηρώων. Κατά βάθος, έχουμε παρέλαση απ’ όλα τα κλισέ -ηρωισμός, καλοί και κακοί, προσεγμένο μελό και ποιητικές στιγμές-, και αν η σκηνοθεσία δεν ήταν τόσο στιβαρή και η παραγωγή τόσο επιβλητική, δεν θα είχαμε παρά μια ισχνή δραματουργία. Πάντως, είναι ένα θέαμα που αξίζει να δεις.

Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---