---

Τετ 29 Οκτ 2014

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Η Τρελή του Σαγιό (The Madwoman of Chaillot, 1969)
ΚΩΜΩΔΙΑ ΕΠΟΧΗΣ
Η αντίληψη για τη ζωή μιας εκκεντρικής Παριζιάνας αρχίζει να ακούγεται πιο λογική από την παραδοσιακή, σχεδόν συντηρητική αντίληψη των υπολοίπων.
Το θεατρικό του Ζαν Ζιροντού που παίχτηκε πρώτη φορά στην κατεχόμενη Γαλλία το 1942, λειτούργησε τότε σαν μια παραμυθένια αλληγορία για τους δυνάστες κόντρα στο ελεύθερο πνεύμα που θεωρείται «τρελό». Η μεταφορά όμως στο σινεμά και με την ιστορία διαδραματιζόμενη στα 1960 από τον Μπράιαν Φορμπς (σεναριογράφος στο «Τσάρλυ» του 1992) παίζει σε ένα ρεαλιστικό τερέν που κάνει το όλο θέμα παράταιρο και εντέλει... μη ρεαλιστικό. Επιπροσθέτως, η ακριβή παραγωγή αναλώνεται τόσο στην καλλιγραφία των εικόνων, σαν να επρόκειτο για το «Ωραία μου Κυρία», που θολώνει το πραγματικό περιεχόμενο. Με τέτοια παραγωγή μόνο σαν μιούζικαλ θα έστεκε. Η Κάθριν Χέπμπορν βέβαια είναι όπως πάντα μια ηθοποιός που αιχμαλωτίζει τον φακό, αλλά κι αυτή χρησιμοποιείται σαν μια ακόμη φαντασμαγορία - θα χρειαζόταν μια πιο χαμηλόφωνη παρουσία. Βλέπεται για το ιστορικό της ενδιαφέρον, στα πλαίσια της κινηματογραφικής φιλολογίας.

Βαθμολογία: (2/5)

Ο Καουμπόη των Πόλεων (Urban Cowboy, 1980)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Την ημέρα, ο Ντέιβις δουλεύει σε ένα διυλιστήριο πετρελαίου. Τη νύχτα, όμως, φοράει το στέτσον καπέλο του και πηγαίνει στου Γκίλεϊ, το πιο φημισμένο κλαμπ του Τέξας. Εκεί γνωρίζεται με την όμορφη Σίσι, η οποία πιστεύει ότι ο Μπαντ είναι αληθινός καουμπόης.
Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, το παντρεύεται, μπαίνουν λίγα προβλήματα (γύρω από την κόντρα με έναν άλλο και γύρω από το «δάμασμα» του μηχανικού ταύρου στο μπαρ) και μετά όλα πάνε καλά. Το στόρι λοιπόν δεν έχει τόση σημασία όσο ότι ο χαριτωμένος και πεισματάρης Τζον Τραβόλτα και η «σκληρό-καρύδι» Ντέμπρα Γουίνγκερ δημιουργούν μια χημεία μεταξύ τους, ενώ, καθώς το μπαρ είναι ο κύριος χώρος διαδραμάτισης της δράσης, η κάντρι μουσική, ιδιαίτερα το πιο ροκάδικο χόνκι-τονκ στιλ, εμπλουτίζουν την ατμόσφαιρα. Αν πρόσθεταν μια παραπάνω κωμική νότα θα ήταν καλύτερα. Από τον Τζέιμς Μπρίτζες του «Σύνδρομου της Κίνας».

Βαθμολογία: (2/5)

Οι Κόκκινοι (Reds, 1981)
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ένας αμερικανός δημοσιογράφος, ο Τζον Ριντ, συνδέεται με την κομμουνιστική επανάσταση στη Ρωσία και ελπίζει να φέρει το πνεύμα και τις ιδέες της στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, οι δραματικές αλλαγές που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση είχαν αντίκτυπο στους κύκλους των νεαρών διανοούμενων του Greenwich Village στο Μανχάταν και ο Τζον Ριντ έζησε όσο λίγοι τον ρομαντικό πυρετό του σοσιαλιστικού οράματος. Τα πήγαιν` έλα σε Ρωσία κι Αμερική, οι κόντρες με τις δυο αριστερές αμερικανικές παρατάξεις, τα φλογερά άρθρα κι ένα βιβλίο του, «Οι Δέκα Μέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο», έγραψαν ιστορία -είναι ο μόνος Αμερικανός που έχει ταφεί στο τείχος του Κρεμλίνου. Αλλά ο Γουόρεν Μπίτι δεν πέφτει στην παγίδα να κάνει μια αγιογραφία ή προπαγάνδα. Έχει την εξυπνάδα να δώσει σάρκα κι οστά σε έναν πραγματικό άνθρωπο, με όλα τα χούγια του, και να επικεντρωθεί στη δοκιμασμένη συνταγή, τη σχέση του με την αμερικανίδα συντρόφισσα Λουίζ Μπράιαντ. Το ερωτικό πάθος που τρέφεται από το ιδεολογικό. Είναι, όπως σωστά παρατήρησε ο Ρότζερ Ίμπερτ, ένα «Δόκτωρ Ζιβάγκο» για διανοούμενους και από την άλλη πλευρά. Η Ντάιαν Κίτον απρόσμενα λειτουργική για την περίσταση, και ο Τζακ Νίκολσον άψογος στον ρόλο του Ευγένιου Ο’Νιλ με τον οποίο η Μπράιαντ είχε ένα ερωτικό ιντερμέδιο. Από τις καλύτερες στιγμές του Γουόρεν Μπίτι ως σεναριογράφου, σκηνοθέτη και ηθοποιού.

Βαθμολογία: (3.5/5)

Τοπ Γκαν (Top Gun, 1986)
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο ατίθασος Μάβερικ αποστέλλεται σε μια σχολή για τους ελίτ πιλότους του ναυτικού. Ως ένας από τους καλύτερους της σχολής, συγκρούεται με τον Άισμαν, τον κυριότερο του αντίπαλο για το πρωτείο, ενώ ερωτεύεται την εκπαιδεύτριά του, Τσάρλι.
Δύσκολο να κατατάξεις μια ταινία που από τη μια προσφέρει καταπληκτικές σκηνές αερομαχίας (κερδίζοντας δικαίως το βραβείο μοντάζ) και από την άλλη στήνει ένα ρομάντζο χωρίς καμία χημεία μεταξύ τού Tom Cruise και της Κέλι Μακ Γκίλις (οι επαφές τους θυμίζουν κλιπ για διαφήμιση αρώματος), αποτυγχάνοντας να επαναλάβει το ταίριασμα των Ρίτσαρντ Γκιρ-Ντέμπρα Γουίνγκερ στο «Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν» ενώ η μουσική, πάντα παρούσα, προσπαθεί να μπολιάσει τα πάντα με συγκίνηση. Ο ψυχροπολεμικός πυρήνας κρύβεται εντέχνως (ο εχθρός είναι ακαθόριστος, κάπου ανατολικά) και έρχεται στην επιφάνεια ο φετιχισμός του μιλιταρισμού ως αναζήτηση της υπεροχή σε ικανότητες και ήθος. Παρόλα αυτά, η ταινία μαγνήτισε τους νέους στα 1980 χάρη στα εφέ και το, οσκαρικό επίσης και χιλιοακουσμένο έκτοτε, «Take my Breath Away».

Βαθμολογία: (2.5/5)

Getaway (2013)
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο Μπρετ Μάνια, ένας πρώην οδηγός αγώνων, πρέπει να κάτσει πίσω από το τιμόνι και να ακολουθήσει τις εντολές ενός μυστήριου ανθρώπου, για να σώσει τη γυναίκα του που έχει πέσει θύμα απαγωγής.
Καμία σχέση με το «Getaway» του Σαμ Πέκινπα. Το παρόν b-movie που θα ’θελε να είναι συνδυασμός από δύο πατέντες, αυτές των «Fast and Furious» και «Taken», δεν μπαίνει σε κανέναν κόπο να στήσει πρώτα μια κατάσταση που κατανοούμε, ώστε να παρακολουθήσουμε τη δράση συμπάσχοντας με τον ήρωα. Η κατάσταση είναι αυτά καθεαυτά τα κυνηγητά με αμάξια στους δρόμους της Σόφιας στη Βουλγαρία από την αρχή ως το τέλος. Κι είναι κουραστικό να φτάνεις να βαριέσαι ενώ παρακολουθείς ένα πανδαιμόνιο με καταιγιστικό μοντάζ από σύντομα πλάνα. Από τον παραγωγό, ταινιών τρόμου κυρίως, Κόρτνεϊ Σόλομον, εδώ και ως σκηνοθέτη. Δυστυχώς, με τη συμμετοχή του Ίθαν Χοκ στο πρωταγωνιστικό ρόλο και με τον Γιον Βόιτ σε φωνή εκτός πλάνων.

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---