---

Τετ 15 Οκτ 2014

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Ραντεβού με Χίλια Κορίτσια (Girls! Girls! Girls!, 1962)
ΚΩΜΙΚΟ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ
Ο Ρος είναι ένας ξεναγός και ψαράς που αγαπάει τη ζωή στη θάλασσα. Όταν μαθαίνει ότι το αφεντικό του τα παρατάει, αναζητά τρόπο να αγοράσει το καράβι που αυτός κι ο πατέρας του κατασκεύασαν. Είναι, όμως, κι ανάμεσα σε δύο γυναίκες.
Και οι Beatles ήταν επαρχιωτάκια από το Λίβερπουλ, αλλά είχαν το ένστικτο να κρατήσουν την τέχνη τους μακριά από την κακή εκμετάλλευση. Αντίθετα, ο Έλβις Πρίσλεϊ αφέθηκε στα αρπαχτικά της show-biz να τον κακομεταχειριστούν μέχρι εξαντλήσεως, παράγοντας πάνω από 100 δίσκους και 30 ταινίες, χωρίς ρήτρες ποιότητας. Εδώ, με τον ίδιο σκηνοθέτη, Νόρμαν Τόρογκ, προσπαθούν να επαναλάβουν την εμπορική επιτυχία του «Γαλάζια Χαβάη» (1961) με ένα επίπεδο σενάριο που αφήνει τον Πρίσλεϊ και τις δυο ηρωίδες, Στέλα Στίβενς και Λόρελ Γούντγουιν, να συναλλάσσονται χωρίς καμιά χημεία, σαν να παίζουν σε ξεχωριστές ταινίες. Από το παντελώς αδιάφορο soundtrack, μόνο το «Return to Sender» επέζησε.

Βαθμολογία: (1.5/5)


Οι Δαιμονισμένες (The Devils, 1971)
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΡΟΜΟΥ
Γαλλία, 17ος αιώνας. Ο καρδινάλιος Ρισελιέ και οι οπαδοί του παλεύουν να πάρουν την εξουσία. Απώτερος τους στόχος είναι ο πάτερ Γκραντιέ, διοικητής της πόλης που τους αντιστέκεται. Σκέφτονται και τον κατηγορούν ως μάγο, υπεύθυνο μιας στρατιάς μαγισσών. Ένας παρανοϊκός κυνηγός μαγισσών καταφθάνει για τη μεγάλη δίκη.
Ο Κεν Ράσελ («Τόμμυ», «Ανεξέλεγκτες Καταστάσεις») ήταν ένας φασαριόζικος εξπρεσιονιστής σκηνοθέτης που πάνω απ` όλα παθιαζόταν να στήνει φαντασμαγορικές σκηνές -το έξοχο «Ερωτευμένες Γυναίκες» μοιάζει με εξαίρεση. Κατά έναν τρόπο ήταν ταλαντούχος και «παλαβιάρης». Έτσι, πολύ συχνά το δραματικό στοιχείο έδινε τη θέση του στο ηθελημένο κιτς της υπερβολής. Κατά βάθος αγαπούσε την ασέβεια και τη σάτιρα κι αυτό είναι το παρόν φιλμ. Ένα πανηγύρι μεσαιωνικής υστερίας που προκαλεί η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, μεγεθυμένο στα άκρα από τη φαντασία του Ράσελ. Βασίζεται, όπως και το θεατρικό του Τζον Ράιτινγκ, σε μυθιστόρημα του Άλντους Χάξλεϊ. Με τους Βανέσα Ρεντγκρέιβ και Όλιβερ Ριντ.

Βαθμολογία: (3/5)
.

Μέχρι Χθες Ήμασταν Ξένοι (Yanks, 1979)
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
1943. Χιλιάδες αμερικανοί στρατιώτες ταξιδεύουν στην Αγγλία για να εκπαιδευτούν για την απόβαση στη Νορμανδία. Οι περισσότεροι βρίσκονται για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι τους. Τρεις στρατιώτες αντιμετωπίζουν τη μοναξιά τους με έρωτα.
Δράμα χαρακτήρων με νοσταλγική κινηματογραφική διάθεση (σαν να γυρίστηκε στα 1940) από τον σπουδαίο σκηνοθέτη του αγγλικού Free Cinema, Τζον Σλέσινγκερ. Όλες οι διαφορές επί τάπητος. Ενόψει μιας μεγάλης πολεμικής επιχείρησης (D-Day), μέσα από την αναζήτηση του έρωτα που φέρνει η μοναξιά αντιπαρατίθενται οι κοινωνικές τάξεις, οι διαφυλετικές αντιλήψεις και προ πάντων η αντιπαράθεση αγγλικής και αμερικανικής κουλτούρας -π.χ. ο Αμερικανός ονειρεύεται big-business, ο Εγγλέζος ένα σπιτάκι να στεγάσει μια σχέση του. Η κορύφωση γίνεται σε έναν χορό όπου οι Αγγλίδες χορεύουν με έγχρωμους αμερικανούς στρατιώτες (έλαβαν μέρος 5.000 τότε) προκαλώντας τους γιάνκηδες. Καλογραμμένο κι ερμηνευμένο αρμονικά από όλους, το φιλμ έχει κάτι από τη γοητεία του παλιού σινεμά, αλλά και την κριτική ματιά ενός ρεαλιστή Εγγλέζου.

Βαθμολογία: (3.5/5)


Ο Γενναίος (The Brave, 1997)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Ένας Ινδιάνος βγαίνει από τη φυλακή κι επιστρέφει σε μια ζωή χωρίς μέλλον. Όταν του δίνεται η ευκαιρία να παίξει σε μια «snuff» ταινία, την αρπάζει.
Το βιβλίο του Γκρέγκορι ΜακΝτόναλντ μπορεί να ειδωθεί ως μια αλληγορία για τη σταδιακή κι «αθόρυβη» γενοκτονία των ινδιάνων από τους λευκούς. Ίσως γι αυτό ενδιαφέρθηκε ο Μάρλον Μπράντο, γνωστός ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ιθαγενών, να παίξει στη μοναδική απόπειρα του Τζόνι Ντεπ να σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας) ταινία μυθοπλασίας και ίσως γι αυτό το φιλμ δεν πέρασε από τις αμερικανικές αίθουσες και διατέθηκε στο εξωτερικό. Κάπως επηρεασμένος από τον «Νεκρό» του Τζάρμους, όπου πρωταγωνιστούσε δύο χρόνια πριν, και υιοθετώντας έναν αργό ρυθμό, ο Ντεπ χειρίζεται το υλικό του αξιοπρεπώς, χωρίς όμως να μπορεί να ξεπεράσει ένα καλό τηλεοπτικό επίπεδο. Αλλά στο υλικό, ο πυρήνας της ιστορίας είναι τόσο καυτός, τόσο ανατριχιαστικός (υπαρξιακό δράμα και ήθος του Κακού) που ζητάει σκηνοθεσία μεγάλης πνοής. Στον μικρό του ρόλο, ο Μπράντο, με έναν υποβλητικό μονόλογο αλά «Αποκάλυψη Τώρα», δίνει τον τόνο που θα έπρεπε να έχει συνολικά το έργο και που εδώ μοιάζει κάπως παράφωνος.

Βαθμολογία: (2/5)


Ψίθυροι στο Σκοτάδι (The Night Listener, 2006)
ΘΡΙΛΕΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
O Γκάμπριελ Νουν, διάσημος συγγραφέας και παρουσιαστής νυχτερινής ραδιοφωνικής εκπομπής, συγκινείται από το δράμα ενός άρρωστου και κακοποιημένου 14χρονου και αρχίζει μια τηλεφωνική φιλία μαζί του. Όμως, όλες οι προσπάθειες του να βρει και να συναντήσει τον νεαρό αποτυγχάνουν, κάνοντας τον να αναρωτιέται για την αληθινή του ταυτότητα.
Είναι από εκείνες τις ιστορίες μυστηρίου που σε κρατάνε από την αρχή μέχρι το τέλος. Κι ενώ η λύση του μυστηρίου είναι απολύτως λογική, χωρίς τρύπες και θολά σημεία, δεν υπάρχει προηγουμένως κλιμάκωση που να δικαιολογεί τον όρο «θρίλερ», ούτε έξυπνες σεναριακές παραπλανήσεις ώστε ο θεατής να βρεθεί προ εκπλήξεως -κι ύστερα, το ομοφυλοφιλικό στοιχείο, ενώ θα μπορούσε με καλύτερο σενάριο, δεν δένει λειτουργικά με το κύριο θέμα. Σχεδόν στα δυο τρίτα έχεις περίπου καταλάβει τι τρέχει και η κεντρική ιδέα έχει εξυπηρετηθεί καλύτερα σε άλλα φιλμ. Πόσο αθώο είναι για έναν αφηγητή ιστοριών να εμπνέεται από αληθινές ιστορίες και πόσο κακό είναι αν κάποιος άλλος, αντίστροφα, τον βάλει σε έναν ρόλο; Παρόλα αυτά, θέλεις μέχρι το τέλος να το δεις. Σωστή η Τόνι Κολέτ, ενώ ο Ρόμπιν Γουίλιαμς υιοθετεί έναν τόσο χαμηλόφωνο τόνο που δεν είναι σίγουρο ότι είναι προς όφελος της αφήγησης. Εδώ, σε σενάριο και σκηνοθεσία, θα χρειαζόταν ο Ντέιβιντ Μάμετ κι όχι ο Πάτρικ Στέτνερ.

Βαθμολογία: (2/5)


(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---