---

Τετ 02 Οκτ 2013

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Κυνηγώντας το Δολοφόνο μου (D.O.A., 1988)
ΘΡΙΛΕΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
Ένας άντρας παρουσιάζεται στην αστυνομία με μια τρομακτική ανακάλυψη: έχει δηλητηριαστεί κι έχει μόνο 24 ώρες για να βρει τον δολοφόνο του.
Δεν είναι ακριβώς ριμέικ του ομότιτλου κλασικού φιλμ νουάρ του 1950, αλλά εμπνέεται από αυτό όπως και από το «Color Me Dead» του 1969. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε το ντουέτο Άναμπελ Τζάνκελ και Ρόκι Μόρτον που ήταν υπεύθυνοι για την κωμική σειρά «Max Headroom» (1987-88) και οι οποίοι έριξαν το βάρος στο στυλ, στην αναβίωση του νουάρ, με ανακάτεμα ασπρόμαυρου και χρώματος κι έμφαση στις σκιές. Η ίντριγκα και το μυστήριο αφθονούν. Ποιος δηλητηρίασε τον καθηγητή (Ντένις Κουέιντ); Ένας φοιτητής του που αυτοκτόνησε από την αδιαφορία που επέδειξε ο καθηγητής αργοπορώντας να διαβάσει μια νουβέλα του; Η μάνα του φοιτητή (Σαρλότ Ράμπλινγκ); Ένας αντίπαλος καθηγητής που ζηλεύει την έδρα; Η πρώην γυναίκα του; Πάντως, το φάντασμα της καριέρας λειτουργεί ως βασικό στοιχείο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αγωνία, κυνήγι στον λιγοστό χρόνο και ένας Κουέιντ σε διαρκή υπερένταση με σηκωμένο φρύδι αλά Τζακ Νίκολσον. Οι απαντήσεις ελλιπείς, το τέλος περισσότερο φτιαχτό, τεχνητό, παρά αποτέλεσμα μιας σοφής πλοκής. Άλλωστε, η πρόθεση ήταν η άσκηση στο στυλ. Απλά λειτουργική η Μεγκ Ράιαν στον ρόλο της φίλης του.
Βαθμολογία: (2/5)

Cop Land (1997)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ
Ο Φρέντι Χέφλιν είναι σερίφης μιας μικρής πόλης στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου ζουν κυρίως αστυνομικοί. Όταν αναλαμβάνει μια πολύπλοκη υπόθεση, έρχεται αντιμέτωπος με τη διαφθορά μέσα στους κόλπους της αστυνομίας.
Είναι ένα μικρό δραματικό αστυνομικό θρίλερ που θα μπορούσε να έχει γίνει μια σπουδαία ταινία. Είναι πολλοί οι χαρακτήρες κι ο καθένας κουβαλάει δραματικό ειδικό βάρος, πόσο μάλλον αφού τους ερμηνεύουν σπουδαίοι ηθοποιοί, όμως στα 104 λεπτά όλα περνάνε συνοπτικά. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Τζέιμς Μάνγκολντ («Walk the Line», «Το Τελευταίο Τρένο για τη Γιούμα») καταφέρνει τουλάχιστον να αποδώσει το κλίμα μιας νοσηρότητας που κρύβει αυτή η ειδυλλιακή γειτονία που κατοικούν μόνο αστυνομικοί, σε σιωπηρές, ανίερες συμφωνίες μεταξύ τους. Είναι κι ένα φιλμ που έμεινε στη μνήμη και για το γεγονός ότι ο Σιλβέστερ Σταλόνε, κόντρα στην «Ρόκι» και «Ράμπο» εικόνα του, ερμηνεύει έναν φιλήσυχο, ηθικό κι άτολμο σερίφη που στο τέλος αναλαμβάνει τις ευθύνες του χωρίς να γίνεται σούπερ ήρωας. Με τους Χάρβεϊ Καιτέλ, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ρέι Λιότα κ.α.
Βαθμολογία: (2.5/5)

Bulworth (1998)
ΣΑΤΙΡΑ
Ο γερουσιαστής Τζέι Μπούλγουορθ, απογοητευμένος από την καριέρα του ως πολιτικός, αποφασίζει να κάνει ένα υψηλό ασφαλιστήριο ζωής και να προσλάβει έναν εκτελεστή για να τον σκοτώσει, ώστε οι δικαιούχοι να εισπράξουν τα ασφάλιστρα. Γνωρίζοντας ότι οι μέρες του είναι μετρημένες, καταλαμβάνεται από κρίση ειλικρίνειας κι αρχίζει να λέει την αλήθεια για τα πάντα.
Αν και αδιαφιλονίκητος σταρ του Χόλιγουντ, ο Γουόρεν Μπίτι ήταν πάντα τολμηρά προοδευτικός στις πολιτικές του απόψεις. Σε αυτή την σάτιρα που σκηνοθετεί, συμμετέχει στο σενάριο (δική του ιδέα) και πρωταγωνιστεί, βρίσκει την ευκαιρία, πίσω από το χιούμορ (και το μάλλον περιττό ειδύλλιο με μια οπαδό που υποδύεται η Χάλι Μπέρι), να πει πολύ σκληρά και ουσιαστικά πράγματα για την εμπορευματοποίηση της πολιτικής μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το πώς κλείνει το στόρι του, όσο ότι τα λέει χύμα και τσουβαλάτα. Π.χ., λέει κατάμουτρα σε συγκέντρωση έγχρωμων ότι ποτέ δεν θα γευτούν την εξουσία αν δεν καταφέρουν να την... αγοράσουν ή σε εβραίους μεγιστάνες του Χόλιγουντ... «πόσα πια θέλετε να κερδίσετε;»
Βαθμολογία: (2.5/5)

Επιστροφή στην Πατρότητα (The Boys Are Back, 2009)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ο Τζο Γουόρ βρίσκεται ξαφνικά να μεγαλώνει μόνος δύο αγόρια, ένα εξάχρονο κι ένα έφηβο. Ο Τζο, που ποτέ προηγουμένως δεν είχε αναλάβει γονική ευθύνη, πρέπει να βρει τον τρόπο να τα καταφέρει.
Βασίζεται σε αληθινή ιστορία, συγκεκριμένα στις αναμνήσεις του Σάιμον Καρ. Ο αθλητικογράφος της ιστορίας μας, που ξεμένει χωρίς γυναίκα, δεν είναι ένας politically-correct πατέρας, με την έννοια ότι αντιμετωπίζει τα δύο του παιδιά σαν φιλαράκια και ως να ήταν κι αυτός ένα ακόμα παιδί. Αγνοεί τις θεωρίες που θέλουν τη διαπαιδαγώγηση μέσα σε όρια, με ισόρροπες δόσεις αγάπης, αλλά και πειθαρχίας. Μάλιστα, ο μεγαλύτερος γιος, ο Χάρι, ενστικτωδώς κάποιες φορές παίζει ρόλο πατέρα για τον μικρότερο. Αυτό το «αναρχικό» μήνυμα μπορεί να ξενίσει ή να ενθουσιάσει, σε κάθε περίπτωση όμως παραδέχεσαι τον Κλάιβ Όουεν και τους μικρούς Τζορτζ ΜακΚέι και Νίκολας ΜακΆναλτι για τις ερμηνείες τους. Από τον Σκοτ Χικς που μας έδωσε τα « Ο Σολίστας», «Χιόνι Πάνω στους Κέδρους» και «Καρδιές στην Ατλαντίδα».
Βαθμολογία: (2.5/5)

Η Χορωδία της Αποτυχίας (The Marc Pease Experience, 2009)
ΚΩΜΩΔΙΑ
Αν κι έχουν περάσει χρόνια από την αποφοίτηση του, ο Μαρκ, σταρ των σχολικών παραστάσεων, εξακολουθεί να έχει εμμονή με το ένδοξο παρελθόν του και πιστεύει ότι θα καταφέρει να ανακτήσει την επιτυχία.
Ο Μαρκ ξαναβρίσκεται με τον θιασάρχη-καλλιτεχνικό διευθυντή των σχολικών χρόνων, ενώ και οι δύο εμπλέκονται συναισθηματικά με μια μαθήτρια της τρίτης λυκείου. Ήδη από το γεγονός ότι ο Στίλερ (στον ρόλο του θιασάρχη) ξεπέταξε τις σκηνές του σε δύο βδομάδες γιατί είχε κάτι σοβαρότερο στα σκαριά, μας δείχνει ότι η τρίτη ταινία (ως σκηνοθέτη) του ηθοποιού Τοντ Λουίσο δεν κατάφερε πολλά. Αδιάφορο σενάριο, χάρτινοι χαρακτήρες, καμία χημεία μεταξύ των τριών και εν γένει... κανένας λόγος να γυριστεί η ταινία. Υποτίθεται για να μας πει ότι η showbiz δεν είναι το παν και μια προσγείωση στην αληθινή ζωή είναι προτιμότερη. Σύμφωνοι, αλλά στην τέχνη το ζήτημα δεν είναι τι λες αλλά πώς το λες.
Βαθμολογία: (0.5/5)

Ξαφνικά Όλοι μου Λείπουν (Et Soudain Tout le Monde me Manque, 2011)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Μια αναπάντεχη εγκυμοσύνη εξωθεί μια δυσλειτουργική οικογένεια στα όρια της και φέρνει στην επιφάνεια προβλήματα και παράπονα ετών. Μέσα από τις συγκρούσεις, όμως, ίσως έρθει τελικά η λύτρωση.
Ένα φιλμ που μοιάζει «μικρότερο» από ότι πράγματι είναι. Κυρίως γιατί η νέα σκηνοθέτις-σεναριογράφος Τζένιφερ Ντεβολντέρ, στη δεύτερή της απόπειρα, καταφέρνει να μιλήσει για σοβαρά πράγματα που αφορούν τις σχέσεις με έναν δήθεν ανάλαφρο τρόπο μιας δραμεντί. Γύρω από τη βασική κόντρα-έλξη μεταξύ της κόρης Ζαστίν με τον πατέρα της, Ιλί, αναπτύσσονται όλοι οι χαρακτήρες με λεπτό, υπαινικτικό τρόπο. Πατέρας και μικρότερη κόρη αρχικά συνυπάρχουν και στη συνέχεια ο καθένας ζωγραφίζεται μέσα από τα επαφές του με άλλους, αποκαλύπτοντας την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων τους. Έξυπνη εξέλιξη, άψογες ερμηνείες από τους βασικούς πρωταγωνιστές, με εξέχοντες τους Μελανί Λοράν («Άδωξοι Μπάσταρδη», «Οι Πρωτάρηδες») και Μισέλ Μπλανκ («Το Τέρας»).
Βαθμολογία: (2.5/5)

Σκότωσε για Μένα (Kill for Me, 2013)
ΘΡΙΛΕΡ
Δύο νεαρές συγκάτοικοι, που προσπαθούν να ξεφύγουν η κάθε μία από το δικό της τραυματικό παρελθόν βίας και κακοποίησης, οδηγούνται σε μια ανίερη συμμαχία με θανάσιμα απρόβλεπτες συνέπειες.
Με βασική ιδέα πλοκής τη χιτσκοκική ανταλλαγή στόχων («Ο Άγνωστος του Εξπρές»), o ανεξάρτητος καναδός Μάικλ Γκρίνσπαν, στη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα, θέλει να μοιράσει το βάρος και στη δράση, που δεν την τραβά στα άκρα, και στο δραματικό περιεχόμενο της σχέσης μεταξύ των δύο κοριτσιών, που αγγίζει τα σαπφικά όρια. Στους δύο αυτούς ρόλους, οι Κέιτι Κάσιντι και Τρέισι Σπιριδάκος παίζουν αξιοπρεπώς. Ωστόσο, οι ανατροπές που υπόσχεται το σενάριο αποδεικνύονται ατελέσφορες, αφού τα πράγματα εντέλει ακολουθούν την αναμενόμενη πεπατημένη, μειώνοντας το επίπεδο του θρίλερ, που δεν παύει, για τη μικρή οθόνη, να είναι αξιοθέατο.
Βαθμολογία: (1.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---