---

Τετ 07 Αυγ 2013

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Βρώμικες Υποθέσεις (Internal Affairs, 1990)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ
Ο υπαρχιφύλακας Ρέιμοντ Αβίλα μόλις μετατέθηκε στο τμήμα εσωτερικών υποθέσεων του Λος Άντζελες, αναλαμβάνοντας να ερευνήσει το ενδεχόμενο διαφθοράς στους κόλπους του αστυνομικού σώματος. Από τη στιγμή που γνωρίζεται με τον αρχιφύλακα Ντένις Πεκ, είναι σίγουρος πως κάτι ύποπτο συμβαίνει.
Μάστορας της ατμόσφαιρας ο άγγλος σκηνοθέτης Μάικ Φίγκις («Επικίνδυνη Δευτέρα», 1988), σε αυτό το αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ κάνει μια άσκηση στιλ χρησιμοποιώντας το Λος Άντζελες ως σκηνικό. Ο Ρίτσαρντ Γκιρ είναι ο βρώμικος, αμοραλιστής αστυνομικός που σαγηνεύει τις γυναίκες ακριβώς με αυτόν του τον αμοραλισμό και ο Άντι Γκαρσία είναι ο πεζός και βαρετός υπαρχιφύλακας που ακολουθεί το γράμμα του νόμου, με μόνη γοητεία του, αν μπορεί να ειπωθεί έτσι, τη μανιακή επιμονή του να ξεσκεπάσει τον άλλον. Ο Γκιρ φτάνει να τον προκαλέσει σαγηνεύοντας μέχρι και τη γυναίκα του. Περισσότερο από τις απάτες του Γκιρ, αυτό που ντύνει την όλη ίντριγκα (χωρίς ιδιαίτερη δράση) είναι ο αισθησιασμός κόντρα στο δίκαιο. Ο ρόλος ταιριάζει απόλυτα στον Γκιρ που σε όλη του την καριέρα αποδίδει τον «αλήτη» καλύτερα από το «καλό παιδί».
Βαθμολογία: (2.5/5)

Παραλλαγές σ` ένα Μπλουζ (Mo`Better Blues, 1990)
ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Από μικρός, ο Μπλικ έδειξε ένα φοβερό ταλέντο στην τρομπέτα και μεγάλωσε δουλεύοντας σκληρά ώστε να πετύχει στη ζωή του. Ενήλικας πλέον, σχηματίζει το συγκρότημα The Bleek Gilliam Quartet, όμως ο έντονος ανταγωνισμός επί σκηνής με τον αδελφικό του φίλο, Σάντοου, απειλεί να διαλύσει όχι μόνο τη σχέση τους, αλλά και το συγκρότημα.
Όχι από τις δυνατότερες ταινίες του Σπάικ Λι («Κάνε το Σωστό», «Malcolm X»), αλλά μια καλή λεπτοδουλειά πάνω στη μαύρη κουλτούρα του Μπρούκλιν, με τους στοχασμούς πάνω στο φυλετικό ζήτημα πολύ πιο υπαινικτικούς κι επεξεργασμένους. Δεν είναι τόσο ένα φιλμ εστιασμένο στην τζαζ, αν και το μικροσύμπαν στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία είναι τα νυχτερινά μπαρ, τα καμαρίνια, τα καφέ (ενώ τη μουσική υπογράφει ο Μπράνφορντ Μαρσάλις με το κουαρτέτο του) κ.λ.π., είναι περισσότερο πάνω στις ζωές αυτών των ανθρώπων και στα κοινωνικά και ψυχολογικά όρια μέσα στα οποία διαδραματίζονται. Ο Μπλικ (ιδανικός ο Ντένζελ Γουάσινγκτον) είναι από μικρός σκοτεινιασμένος (όπως υποδηλώνει και το όνομά του), ίσως γιατί αναγκάστηκε από τη μητέρα του να γίνει τρομπετίστας (βλέπε: «A Place in the Sun»), στερούμενος λόγω μελέτης την ανεμελιά που απήλαυσαν τα γειτονόπουλα του. Αναλόγως, από ένα ψυχαναγκαστικό αίσθημα ανέλιξης, μοιάζει να προτιμάει την πιο ανοιχτόχρωμη (αν και όχι κορίτσι για σπίτι) ερωμένη του από τη σκουρότερη, πλην με αληθινά αισθήματα, άλλη κοπελιά. Στον ρόλο του αντιπάλου ο Γουέσλι Σνάιπς και του αναποτελεσματικού ατζέντη ο ίδιος ο Σπάικ Λι.
Βαθμολογία: (2.5/5)

Σπασμένο Βέλος (Broken Arrow, 1996)
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Ο πιλότος Ντίκινς περνάει στην παρανομία και κλέβει δύο πυρηνικές κεφαλές. Ο συγκυβερνήτης του, Τέρι, δεν έχει σκοπό να τον αφήσει να κάνει τη δουλειά του και η έρημος της Γιούτα γίνεται ένα επικίνδυνο πεδίο μάχης ανάμεσα στους δύο.
Είναι το φιλμ που καθιέρωσε τον κινέζο μαέστρο της δράσης Τζον Γου στα μάτια των Αμερικανών, στο δικό τους τερέν και με δικό τους προϋπολογισμό. Θα λέγαμε ότι είναι μια περιπέτεια που προαναγγέλλει τη σειρά «24». Τρομερά ενορχηστρωμένη δράση (π.χ. οι σκηνές στο τρένο), θεαματικές φάσεις όπως η υπόγεια έκρηξη και δύο κατάλληλοι ηθοποιοί για τους ρόλους. Ο κακός Τζον Τραβόλτα που παίζει με τη γιγάντια καταστροφή σαν να ’ταν παιχνιδάκι και ο φιλότιμος Κρίστιαν Σλέιτερ, ταμένος να σώσει την ανθρωπότητα. Το δυνατό σασπένς, το καρτουνίστικο χιούμορ, η απόλυτη ψυχαγωγία.
Βαθμολογία: (2.5/5)

Ακραίες Καταστάσεις (Extreme Measures, 1996)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
Ένας γιατρός αποφασίζει να ερευνήσει τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός άντρα που πέθανε στην εντατική. Η ζωή του όμως τίθεται σε μεγάλο κίνδυνο, αφού το μυστικό του νοσοκομείου δεν πρέπει να αποκαλυφθεί.
Παρόλο που έχουμε να κάνουμε με ιατρικό θρίλερ, το σενάριο που επέλεξε ο σκηνοθέτης Μάικλ Άπτεντ («Νελ», «Γορίλες στην Ομίχλη») δεν περιέχει ούτε ιδιαίτερη δράση, πέρα από κάποια κυνηγητά, ούτε φρικτές σκηνές με πειράματα όπως συνηθίζεται στις ημέρες μας. Αυτό που κυρίως διαπραγματεύεται είναι το δύσκολο ερώτημα: δεχόμαστε κάποιες ανθρωποθυσίες, αν δεν αρκούν τα ινδικά χοιρίδια, προκειμένου να θεραπεύουμε μια αρρώστια που μαστίζει όπως ο καρκίνος; Για αυτό και η αντιπαράθεση μεταξύ του νεαρού γιατρού στα επείγοντα (Χιου Γκραντ) με τον μεγάλο ερευνητή δόκτορα (Τζιν Χάκμαν) γίνεται διαλογικά, ως κλασικό δράμα χαρακτήρων. Συμμετέχει και η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ.
Βαθμολογία: (1.5/5)

Το Μεγάλο Κόλπο της Γουόλ Στριτ (Gun Shy, 2000)
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ
Κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, ένας ομοσπονδιακός πράκτορας παθαίνει νευρικό κλονισμό. Για να μπορέσει να φέρει σε πέρας την υπόθεση, μπαίνει σε ομάδα θεραπείας κι εμπλέκει τους ψυχαναλυόμενους στη διαμάχη με τη μαφία.
Καλοστημένη κωμωδία που πετυχαίνει, κυρίως, ανά σκηνή και ατάκα χωρίς να αφήνει ένα συνολικό αποτύπωμα. Αν και παραγωγή που προηγήθηκε από τη σειρά «Sopranos», δεν καταφέρνει να καταγράψει το ίδιο καλά το δραματικό υπόβαθρο πίσω από το κωμικό στοιχείο. Εννοείται ότι ο Λίαμ Νίσον ανεβάζει το ειδικό βάρος με την ερμηνεία του, ενώ ο χαρισματικός Όλιβερ Πλατ θα μπορούσε να δώσει κάτι καλύτερο. Η Σάντρα Μπούλοκ, αν και μετέχουσα στην παραγωγή, άφησε για τον εαυτό της έναν μικρό ρόλο. Φιλμ που παρακολουθείται ευχάριστα και αγαπιέται πολύ από ανθρώπους που πάσχουν από κρίσεις πανικού, άγχους κ.λ.π.
Βαθμολογία: (2/5)

Όλοι οι Άνθρωποι του Βασιλιά (All the King`s Men, 2006)
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη ζωή του αδίστακτου, λαϊκιστή και φιλόδοξου πολιτικού Γουίλι Σταρκ, αποφασισμένου να δοκιμάσει όλους τους τρόπους ώστε να φτάσει στην καρέκλα της εξουσίας.
Το 1946, ο συγγραφέας Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν κερδίζει το Πούλιτζερ για το μυθιστόρημα που εμπνέεται από την αληθινή περίπτωση του Χιου Λονγκ, ενός πολιτικού στην Λουιζιάνα, που από την εποχή του κραχ στα 1920 έπαιξε έναν ρόλο λαϊκού ήρωα ενάντια στους πλούσιους. Ήταν όντως ένας δημοκράτης ή ένας λαϊκιστής με φασιστικές τάσεις; Παραμένει αμφιλεγόμενος. Τρία χρόνια μετά, ο Ρομπέρ Ροσέν μεταφέρει το βιβλίο στο σινεμά και κερδίζει υποψηφιότητες και βραβεία στα Όσκαρ. Αυτή η δεύτερη μεταφορά από τον Στίβεν Ζέιλιαν, παρά το εξαιρετικό καστ (ο Σον Πεν υποδύεται τον Γουίλι Σταρκ, ενώ παίζουν και οι Άντονι Χόπκινς, Κέιτ Γουίνσλετ, Τζουντ Λο, Μαρκ Ράφαλο κ.α.) πνίγεται σε ένα στομφώδες ύφος, χωρίς να πείθει ούτε για τον κεντρικό ήρωα, ούτε για τους άλλους χαρακτήρες που, κακώς, ερμηνεύουν άγγλοι ηθοποιοί. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια ενδιαφέρουσα υπόθεση.
Βαθμολογία: (2/5)

Το Καλοκαίρι της Νιότης (Greta, 2009)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Η προβληματική 17χρονη Γκρέτα πηγαίνει να περάσει το καλοκαίρι με τους παππούδες της κι ερωτεύεται ένα αγόρι. Καθώς το καλοκαιρινό τους ειδύλλιο φουντώνει, η γιαγιά κι ο παππούς της ανησυχούν για το εγκληματικό παρελθόν του νεαρού.
H Γκρέτα από την αρχή ανακοινώνει στον παππού και τη γιαγιά ότι όταν ενηλικιωθεί (όπου να `ναι) θα αυτοκτονήσει. Αυτό, ακόμη και σαν περίπτωση όψιμης εφηβικής αστάθειας, μπορούσε να είναι πηγή για ένα στόρι και μια ταινία ενδιαφέρουσα. Να φανούν οι ψυχολογικές καταστάσεις που οδηγούν την ηρωίδα σε αυτή τη φαντασίωση. Αντί αυτού, έχουμε ένα επιφανειακό μελό (μάλιστα, το αγόρι είναι έγχρωμο, τι «τολμηρό»...) που δεν καταφέρνει καν να είναι μελό, ελλείψει σωστού σεναρίου και φτωχής ερμηνείας της Χίλαρι Νταφ, που όπως φαίνεται δεν είναι για τέτοια πράγματα. Χώρια η παράθεση πολλών ζητημάτων στην πλοκή, που δεν χωράνε σε 92 λεπτά. Σπατάλη η παρουσία της ταλαντούχας Έλεν Μπέρνστιν στον ρόλο της γιαγιάς.
Βαθμολογία: (1.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---