---

Τετ 31 Ιουλ 2013

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Διαλυμένα Όνειρα (Middle of Nowhere, 2008)
ΔΡΑΜΕΝΤΙ
Η μητέρα της 16χρονης Γκρέις έχει ξοδέψει τα λεφτά που προορίζονταν για τις σπουδές της για να προωθήσει τη μικρότερη κόρη της στο μόντελινγκ. Απεγνωσμένη, δέχεται την πρόταση του συνομήλικου της, Ντόριαν, για εμπόριο ναρκωτικών.
Κοντά στο πνεύμα της σειράς «Weeds», έχουμε να κάνουμε με μια δραμεντί που κοιτάζει με χιούμορ και γλυκόπικρα τα σύγχρονα ήθη κι έθιμα, όπως αντανακλώνται στη μικρό και μεσοαστική τάξη και ιδιαίτερα στη νεολαία τους. Ίσως δεν είναι ακριβώς η απόγνωση ενός μαύρου στο γκέτο που σπρώχνει «παιδιά οικογενειών» να εμπορεύονται «μαύρο», αλλά μια άλλους είδους απόγνωση ενός περιβάλλοντος χωρίς στέρεες σημασίες πάνω στη ζωή, με ενδεικτική περίπτωση αυτή της μητέρας (Σούζαν Σάραντον) που, σύμφωνα με την αξιοκρατία μιας κοινωνίας του θεάματος, θεωρεί σημαντικότερο το μόντελινγκ από τις σπουδές στην ιατρική. Από την άλλη, έχουμε κι ένα άλλο επίπεδο χαρακτήρων που δοκιμάζονται σε ανεκπλήρωτους έρωτες, με τους Άντον Γιέλτσιν και Έβα Αμούρι να μας χαρίζουν δύο καλές ερμηνείες.
Βαθμολογία: (2.5/5)

Crazy Heart (2009)
ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Ένας παρακμάζοντας τραγουδιστής της κάντρι αναγκάζεται να ανασυντάξει τη ζωή του κατά τη διάρκεια μιας άτυχης ερωτικής σχέσης.
Του άξιζε το Όσκαρ για αυτήν του την ερμηνεία. Ο Τζεφ Μπρίτζες ξέρει πολύ καλά να κάνει τον ξοφλημένο κι αλκοολικό από πολύ παλιά, εδώ όμως παραμερίζει όλη αυτή τη γνωστή μανιέρα για να δώσει κάτι βαθύτερο. Είναι «cool». Είναι ο «παλιός», από κάθε έννοια. Έρωτες και γάμοι, μουσικές δόξες σε κλαμπ και θέατρα, όλα σκορπισμένα στον άνεμο και με τους υποδεέστερους από αυτόν τώρα να είναι στο προσκήνιο και να του προσφέρουν υποτιμητική θέση βοηθητικού σε συναυλίες. Του την σπάσει, αλλά κατά βάθος δεν τον νοιάζει. Δέχεται με μια κυνική στωικότητα το παρόν. Αλλά η νεαρή δημοσιογράφος Τζιν (Μάγκι Τζίλενχαλ), που έρχεται καταρχήν να γράψει για το είδωλο, τον ερωτεύεται και του προσφέρει μια πόρτα λύτρωσης. Όμως, η ζωή έχει χαράξει γερά αδιέξοδα κανάλια… η μουσική του αξία πήγαζε, μοιραία, από μια ψυχή τυχοδιώκτη. Μικρή ταινία, τίμια, αληθινή, σχεδιασμένη για έναν μεγάλο ρόλο. Είναι το «The Wrestler» σε εκδοχή κάντρι μουσικού -με ωραία ανάλογη μουσική που έγραψαν οι Τ. Μπόουν Μπέρνετ και Ράιαν Μπίνγκχαμ.
Βαθμολογία: (3/5)

Θέλει Εξάσκηση (Easier with Practice, 2009)
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ
Ο Ντέιβι Μίτσελ αρχίζει να έχει μια παράξενη σχέση εξ αποστάσεως με μια άγνωστη κοπέλα, τη Νικόλ. Όταν αποφασίζει να την γνωρίσει, έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με την αλήθεια για τη σχέση τους, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Στο ντεμπούτο του, ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Κάιλ Πάτρικ Άλβαρεζ μάς δίνει ένα γλυκό δράμα με δόσεις χιούμορ, που παρακολουθεί έναν άνθρωπο έξυπνο, ευαίσθητο, αλλά δειλό στην προσπάθεια του να κοινωνικοποιηθεί, προπάντων στον ερωτικό τομέα. Από την άλλη, μιλάει για το πώς η τεχνολογία βοηθάει στην εκτόνωση της έκφρασης, έστω κι αν κρύβει παγίδες. Μάλιστα, η πρωτοτυπία του σεναρίου είναι να παραμερίσει εντελώς το διαδίκτυο και να σταθεί απλά στα τηλεφωνήματα μιας άγνωστης η οποία «μπαίνει» στη ζωή του Ντέιβι. Ο Άλβαρεζ δημιουργεί απόλυτα ρεαλιστικούς διαλόγους, για αυτό και συχνά απρόβλεπτους στην έκβαση τους, και ο Μπράιαν Γκέρατι ερμηνεύει «ήσυχα» και πειστικά τον ιδιόρρυθμο ήρωα.
Βαθμολογία: (2.5/5)

Ο Τάφος (Ligeia, 2009)
ΤΡΟΜΟΥ
Ένας επιτυχημένος συγγραφέας πέφτει θύμα της ακαταμάχητης γοητείας μιας γυναίκας που πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και είναι διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε για να νικήσει τον θάνατο.
Καλές οι προθέσεις του Μάικλ Στέινινγκερ στην πρώτη του απόπειρα -αρχής γενομένης από την έμπνευση του σεναρίου από το διήγημα «Λιγεία» του Έντγκαρ Άλαν Πόε- στο να μας δώσει μια γοτθική ιστορία. Όμως, ενώ δημιούργησε ατμόσφαιρα κι εξασφάλισε καλούς ηθοποιούς (Γουές Μπέντλεϊ, Κέιτλιν Νταμπλντέι, Σοφία Σκάια, Μάικλ Μάντσεν, Κάρι Χιρογιούκι Ταγκάουα), προσπάθησε να χωρέσει πάρα πολλά στοιχεία μέσα στα 90 λεπτά, ξεπετώντας τα με αφήγηση και ξεχνώντας να δουλέψει τους χαρακτήρες στις σχέσεις τους. Ας πούμε, δεν μας δείχνει πώς σαγηνεύει η Λιγεία τον καθηγητή, απλά μας το λέει. Γνωστό κι ως «The Tomb».
Βαθμολογία: (1/5)

Ο Τζεφ Ανακαλύπτει το Πεπρωμένο του (Jeff, Who Lives at Home, 2011)
ΔΡΑΜΕΝΤΙ
Στα 30 του, ο Τζεφ είναι άνεργος, ζει στο υπόγειο της μητέρας του κι αναζητά σημάδια που να μαρτυρούν το πεπρωμένο του. Θα μπορέσει η οικογένεια του να τον βοηθήσει να βρει τις απαντήσεις που ψάχνει;
Οι αδελφοί Τζέι και Μαρκ Ντάπλας καταφέρνουν συνήθως να κάνουν δραμεντί που πατάνε γερά στην αληθινή ζωή, έστω κι αν οι χαρακτήρες μυρίζουν μερικές φορές «μυθοπλασία». Δεν γελάς, χαμογελάς, αλλά εισπράττεις και σοβαρές όψεις της ανθρώπινης κατάστασης. Η μητέρα (Σούζαν Σάραντον) και τα δύο αδέλφια, ο ακαμάτης Τζεφ (Τζέισον Σίγκελ) που βλέπει συνέχεια το «Οιωνός» του Σιάμαλαν και νομίζει ότι όλα είναι σημάδια που θα τον οδηγήσουν σε μια λύση ζωής, και ο κομφορμιστής Πατ (Εντ Χελμς) που αρχίζει να ανησυχεί ότι η γυναίκα του τον απατά, μέσα από μια σύμπτωση όντως θα προχωρήσουν παρακάτω στη ζωή τους, συνειδητοποιώντας πράγματα. Οι σκηνές και σεκάνς μοιάζουν με μικρά κομμάτια ζωής, που φαίνονται ασήμαντα κι όμως συντίθενται κι αποκτούν ένα πλήρες νόημα, χάρη στο ιδιαίτερο στιλ του σκηνοθετικού ντουέτου.
Βαθμολογία: (2/5)

3 Φορές, 20 Χρόνια (Late Bloomers, 2011)
ΔΡΑΜΕΝΤΙ
Πλησιάζοντας απειλητικά τα 60, ο Άνταμ και η Μέρι προσπαθούν να συμφιλιωθούν με το πέρασμα του χρόνου. Μια σειρά από διαφωνίες και παρεξηγήσεις θα διαταράξει την αρμονία της κοινής τους ζωής.
Εκείνη το ρίχνει στις δραστηριότητες -κολύμπι, εθελοντισμός- εκείνος, ταλαντούχος αρχιτέκτονας αεροδρομίων κ.λπ, στραβώνει όταν η εταιρία του ζητάει να σχεδιάσει ένα γηροκομείο. Δεν θέλει να έχει σχέσεις με γέρους... Νοιώθουν τον χρόνο να κυλά αντίστροφα. Η κόρη του Κώστα Γαβρά, Ζιλί, γράφει (μαζί με τον Ολιβιέ Νταζά) και σκηνοθετεί μια δραμεντί έχοντας ως ατού τις ερμηνείες των έμπειρων Γουίλιαμ Χαρτ και Ιζαμπέλα Ροσελίνι, αλλά κάπου χάνει την μπάλα. Αντί το θέμα των γηρατειών να αποτελέσει πεδίο για μελέτη των χαρακτήρων, κάνει το αντίθετο. Χρησιμοποιεί τους χαρακτήρες ως δεδομένους τύπους για να αναλωθεί σε επεισόδια αμηχανίας, σε δραματικά γκαγκ, κατά έναν τρόπο. Έτσι, όλα μένουν στην επιφάνεια. Βλέπεται κάπως, για τους πρωταγωνιστές του.
Βαθμολογία: (2/5)

Σιωπηλοί Ένοικοι (Tower Block, 2012)
ΘΡΙΛΕΡ
Λίγους μήνες μετά την αποτρόπαιη δολοφονία ενός 15χρονου, ένας μυστηριώδης ελεύθερος σκοπευτής βάζει στο στόχαστρο τους ενοίκους ενός ουρανοξύστη, οι οποίοι αναζητούν τρόπους να επιβιώσουν.
Ένα θρίλερ που οι βασικές αρετές του είναι η απλότητα του στόρι (που όμως περιέχει μια συμπυκνωμένη άποψη για την κοινωνία της αποξένωσης) και οι ρεαλιστικά δοσμένοι ποικίλοι χαρακτήρες, χαρακτήρες που όντως θα συναντούσες σε μια πολυκατοικία. Σε έναν μπλοκαρισμένο τελευταίο όροφο, οι ένοικοι (που πριν λίγους μήνες, ως προς το έγκλημα, ακολούθησαν την τακτική του «δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μιλάω»), βρίσκονται στο έλεος του σκοπευτή. Μεθοδικά, ένας ένας ξεπαστρεύονται. Και είναι αυτός ο ρεαλισμός της καταγραφής του χρονικού, με σωστή σκηνοθεσία από τους Τζέιμς Ναν και Ρόνι Τόμσον στο ντεμπούτο τους, που σε κάνει αιχμάλωτο του σασπένς.
Βαθμολογία: (2/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---