---

Τρί 18 Δεκ 2012

Κριτικές Σφηνάκια σε Πρώτη Μετάδοση

Η στήλη φιλοξενεί κριτικές σε μίνι χαρακτήρα, παλιών και νέων ταινιών, παντών ειδών, που ως τώρα δεν είχαν καθόλου κριτική στο cine.gr

Λευκά Χριστούγεννα (White Christmas, 1954)
ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ
Μετά το τέλος του πολέμου, δύο Αμερικανοί που υπηρέτησαν στο μέτωπο της Ευρώπης γίνονται διάσημο καλλιτεχνικό ντουέτο. Η ζωή τους αλλάζει όταν γνωρίζουν δύο αδελφές, που επίσης χορεύουν κα τραγουδούν και τις ακολουθούν σε ένα ξενοδοχείο του Βερμόν.
Από τα κλασικά feel-good μιούζικαλ δια χειρός Μάικλ Κέρτιζ («Casablanca») και σε μουσική-στίχους Ίρβινγκ Μπέρλιν με τους Μπινγκ Κρόσμπι, Ντάνι Κέι και Ρόσμαρι Κλούνι. Ένας Κρόσμπι cool και φινετσάτος, ένας Κέι σε πιο κωμικό ύφος και μια Κλούνι σε άριστη χημεία με τον Μπινγκ Κρόσμπι. Το στόρι απλό και προσχηματικό αλλά... ντελικάτες χορογραφίες, αξέχαστα τραγούδια και ρομαντικές στιγμές. Ένα ψυχαγωγικό Χόλυγουντ στην χρυσή του εποχή.
Βαθμολογία: (3/5)



Οι Καμπάνες της Αγίας Μαρίας (The Bells of St. Mary`s, 1945)
ΔΡΑΜΑ
Σε ένα καθολικό σχολείο, ο πάτερ Ο’Μάιλι και η αδελφή Μπένετικτ προσπαθούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να γλυτώσουν το σχολείο από βέβαιο κλείσιμο.
Σίκουελ του «Going My Way» από τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Λίο ΜακΚάρεϊ, και υπόδειγμα χολιγουντιανού φιλμ της χρυσής εποχής που συνδυάζει το κοινωνικό δράμα με την κομεντί και τα στοιχεία μιούζικαλ (αφού παίζει πάλι ο Μπινγκ Κρόσμπι). Ο αισιόδοξος Ο`Μάιλι είναι αντισυμβατικός, όχι απλά ως ιερέας αλλά και ως μέσος άνθρωπος, ενώ η αδελφή Μπένεντικτ (η Ίνγκριντ Μπέργκμαν σε ρόλο γάντι) συντηρητική. Ευγενικές κόντρες με αμοιβαία εκτίμηση, χαριτωμένα παιδάκια του σχολείου, αφήγηση με ρυθμό, οι σταρ στο απόγειό τους... μια αθώα ματιά του κόσμου που σε αφοπλίζει.
Βαθμολογία: (3/5)



Πέντε Δεκάρες (The Five Pennies, 1959)
ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
1924 και ο ταλαντούχος και φιλόδοξος τρομπετίστας Ρεντ καταφθάνει στη Νέα Υόρκη. Εκεί, θα προσπαθήσει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα δημιουργώντας το δικό του συγκρότημα. Τα προσωπικά του διλήμματα και οι επαγγελματικές αντιζηλίες που θα προκύψουν, όμως, θα απειλήσουν πολλές φορές το όνειρο του αυτό.
Το στόρι εμπνέεται από την πραγματική ιστορία του κορνετίστα Λόρινγκ Ρεντ Νίκολς που συνέπραξε και με τον Λουίς Άρμστρονγκ - που άλλωστε συμμετέχει στο φιλμ ως ο εαυτός του. Αν και παραλείπονται ή παραμερίζονται στοιχεία (π.χ. η επιρροή του συνεργάτη του, Μπιξ Μπίντερμπεκ), το θέμα έχει το ενδιαφέρον του. Ο Ντάνι Κέι, που υποδύεται τον κεντρικό ήρωα, χωρίς να αποκρύπτει την κωμική του φλέβα, καταφέρνει να αποδώσει το δράμα του μουσικού, ο οποίος εγκατέλειψε την τέχνη του από τύψεις για την πολιομυελίτιδα της κόρης του, που την απέδωσε στην ελλιπή μέριμνα λόγω μουσικής. Η σκηνή π.χ. που πετάει στο νερό την κορνέτα, είναι συγκινητική χωρίς να ξεπέφτει στο μελό. Παρόλα αυτά, ο συνδυασμός μουσικής βιογραφίας και οικογενειακού δράματος χωρίς επικέντρωση σε ένα επίπεδο δεν αφήνει κανένα από τα δυο να απογειωθεί.
Βαθμολογία: (2.5/5)



Μια Αγάπη Γεννιέται (Falling in Love, 1984)
ΔΡΑΜΑ
Το τυχαίο μπέρδεμα των χριστουγεννιάτικων δώρων θα φέρει κοντά έναν άνδρα και μια γυναίκα για να ζήσουν έναν παράφορο έρωτα.
Κλασική περίπτωση όπου δυο μεγάλοι ηθοποιοί (Ρόμπερτ ντε Νίρο και Μέριλ Στριπ) καταφέρνουν να κάνουν αξιοθέατη μια ταινία που βασίζεται σε ένα ασήμαντο σενάριο με φτωχότατους διαλόγους και βασισμένο σε κλισέ. Είναι δυο ευφυείς, ευαίσθητοι, κατά βάθος μελαγχολικοί, εκλεκτικοί άνθρωποι, παντρεμένοι κι οι δυο, που αισθάνονται ότι μοιράζονται μια ίδια ποίηση, μια ιδιαίτερη αίσθηση για τη ζωή. Πώς να το χειριστούν; Τι να κάνουν με τις ευθύνες τους απέναντι στους άλλους; Ότι αξίζει, βρίσκεται μονάχα στις ερμηνείες. Από τον Βέλγο σκηνοθέτη μετρίων δραμάτων Ούλου Γκρόσμπαρντ («The Deep End of the Ocean», 1999).
Βαθμολογία: (2/5)



Πάρτυ Φαντασμάτων (Scrooged, 1988)
ΚΩΜΩΔΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Ο Φρανκ είναι ένας στριμμένος κι άκαρδος διευθυντής ενός τηλεοπτικού σταθμού και φυσικά, κανείς δεν τον εκτιμά. Όλα θα αλλάξουν, όμως, όταν την παραμονή των Χριστουγέννων τον επισκέπτονται τρία φαντάσματα και τον αναγκάζουν να δει την πραγματικότητα της ζωής του με άλλο μάτι.
Το πρόβλημα με αυτή την κωμωδία είναι ότι δεν κατάφερε να είναι κωμωδία. Ο Μπιλ Μάρεϊ πέφτει στην παγίδα να υποδυθεί έναν πραγματικά μίζερο άνθρωπο που βάζει τις φωνές και τρομοκρατεί τους υπαλλήλους, χωρίς εκείνο το δεύτερο επίπεδο που σε κάνει να γελάς. Από την άλλη, καθώς το φιλμ είναι σχεδιασμένο ως κωμωδία, δεν είναι ούτε καν δράμα, με όλη αυτή την σκοτεινιά του Μάρεϊ να πέφτει στο κενό. Παραδόξως, είναι έργο του Ρίτσαρντ Ντόνερ, σκηνοθέτη των «The Goonies», «Lethal Weapon» και «Superman».
Βαθμολογία: (1.5/5)



Δεν Με Φίλησαν Ποτέ (Never Been Kissed, 1999)
ΚΟΜΕΝΤΙ
Μια μοναδική επαγγελματική ευκαιρία παρουσιάζεται στη νεαρή Τζόσι, όταν της προτείνεται η θέση της ρεπόρτερ σε μια μεγάλη εφημερίδα. Μαζί με αυτή, όμως, αποκτά και μια δεύτερη ευκαιρία να διορθώσει το καταστροφικό προφίλ της εφηβικής της ηλικίας, αφού καλείται να γυρίσει πίσω στο σχολείο ως μαθήτρια για τις ανάγκες του πρώτου της ρεπορτάζ.
Συμβατική ρομαντική κομεντί με κάπως έξυπνους διαλόγους, αν και με απλοϊκή πλοκή στις λεπτομέρειες, πάνω στο μοτίβο της «Σταχτοπούτας»: στην εδώ περίπτωση, το άχαρο σπασικλάκι που εξελίσσεται σε ελκυστικό κορίτσι. Ως συνολικό αποτέλεσμα, η Ντρου Μπάριμπορ το ανεβάζει, χάρη στην ερμηνεία της. Χωρίς αυτήν, το φιλμ θα ήταν ανυπόφορο. Με αυτήν γίνεται ένα παιχνίδι πάνω στον χαριτωμένο χαρακτήρα που πλάθει. Από τον ειδικευμένο σε κωμωδίες Ράτζα Γκόσνελ.
Βαθμολογία: (1.5/5)



Μια Νύχτα Χριστουγέννων (Un Conte de Noel, 2008)
ΔΡΑΜΕΝΤΙ
Στους κόλπους μια οικογένειας, η κληρονομικότητα στη λευχαιμία έχει ως αποτέλεσμα αλλεπάλληλες «αποκλίνουσες» καταστάσεις. Περεταίρω γεννήσεις, τύψεις, ψυχολογικά προβλήματα, σχίσματα μεταξύ αδελφών κ.λ.π. Όταν η μητέρα-γιαγιά εμφανίζει την αρρώστια, με τον έκπτωτο άσωτο υιό να αποδεικνύεται κατάλληλος δότης, τρεις γενιές της οικογένειας συγκεντρώνονται στο πατρικό για το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων, δοκιμάζοντας τις σχέσεις τους και τους εσωτερικούς τους δαίμονες.
O Αρνό Ντεπλεσέν χειρίζεται τόσα πολλά πρόσωπα και σχέσεις μεταξύ τους, όχι μόνο χωρίς να χάσει τον μπούσουλα, αλλά φτάνοντας σε ουσιώδεις εκφράσεις της ανθρώπινης κατάστασης. Συνειδητά ή ασυνείδητα, μιλά για τα όρια του αστικού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε μέχρι τώρα. Η άσκηση στη γνώση και την ηθική (μετά τις παραδόσεις, μετά τις ιδεολογίες) οδηγεί στη διαπίστωση ότι δεν μπορεί να αρθρωθεί κανένας τελικός λόγος γύρω από ζωή. Αγάπη ή εχθρότητα, ζήλεια ή αλτρουισμός, όλα οδηγούν σε ένα σιωπηλό σεβασμό απέναντι σε κάθε τι (πίσω από τις εξωτερικές αντιδράσεις) που προκαλεί η νόηση-κατανόηση. Γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο (η γέννηση του «θεού», η μνήμη του θανάτου του γιου), το χιούμορ είναι το πιο αρμόζον νεύμα στη ζωή. Και από τους ήρωες και από τους σεναριογράφο και σκηνοθέτη.
Βαθμολογία: (4/5)



(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

---